From sálfræði (“psychology”) + -ingur.
sálfræðingur m (genitive singular sálfræðings, nominative plural sálfræðingar)
singular | plural | |||
---|---|---|---|---|
indefinite | definite | indefinite | definite | |
nominative | sálfræðingur | sálfræðingurinn | sálfræðingar | sálfræðingarnir |
accusative | sálfræðing | sálfræðinginn | sálfræðinga | sálfræðingana |
dative | sálfræðingi | sálfræðingnum | sálfræðingum | sálfræðingunum |
genitive | sálfræðings | sálfræðingsins | sálfræðinga | sálfræðinganna |