sahan
Borrowed from Ottoman Turkish صحن (sahan), from Arabic صَحْن (ṣaḥn).
sahan n (plural sahane)
singular | plural | ||||
---|---|---|---|---|---|
indefinite | definite | indefinite | definite | ||
nominative-accusative | sahan | sahanul | sahane | sahanele | |
genitive-dative | sahan | sahanului | sahane | sahanelor | |
vocative | sahanule | sahanelor |
From Ottoman Turkish صحن (sahn) (compare Turkish sahan), from Arabic صَحْن (ṣaḥn). Compare obsolete or dialectal Bulgarian саха́н (sahán, “cup”).
sàhan m (Cyrillic spelling са̀хан)
From Ottoman Turkish صحن (sahn), from Arabic صَحْن (ṣaḥn).
sahan (definite accusative sahanı, plural sahanlar)
Inflection | ||
---|---|---|
Nominative | sahan | |
Definite accusative | sahanı | |
Singular | Plural | |
Nominative | sahan | sahanlar |
Definite accusative | sahanı | sahanları |
Dative | sahana | sahanlara |
Locative | sahanda | sahanlarda |
Ablative | sahandan | sahanlardan |
Genitive | sahanın | sahanların |