sappa
Found in Late Latin, but of uncertain origin.
sappa f (genitive sappae); first declension
First-declension noun.
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | sappa | sappae |
Genitive | sappae | sappārum |
Dative | sappae | sappīs |
Accusative | sappam | sappās |
Ablative | sappā | sappīs |
Vocative | sappa | sappae |
Inherited from Sanskrit सर्प (sarpá). Cognate with Maharastri Prakrit 𑀲𑀧𑁆𑀧 (sappa).
sappa m
Case \ Number | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative (first) | sappo | sappā |
Accusative (second) | sappaṃ | sappe |
Instrumental (third) | sappena | sappehi or sappebhi |
Dative (fourth) | sappassa or sappāya or sappatthaṃ | sappānaṃ |
Ablative (fifth) | sappasmā or sappamhā or sappā | sappehi or sappebhi |
Genitive (sixth) | sappassa | sappānaṃ |
Locative (seventh) | sappasmiṃ or sappamhi or sappe | sappesu |
Vocative (calling) | sappa | sappā |