(This etymology is missing or incomplete. Please add to it, or discuss it at the Etymology scriptorium.)
schrijnen
| Conjugation of schrijnen (weak) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | schrijnen | |||
| past singular | schrijnde | |||
| past participle | geschrijnd | |||
| infinitive | schrijnen | |||
| gerund | schrijnen n | |||
| present tense | past tense | |||
| 1st person singular | schrijn | schrijnde | ||
| 2nd person sing. (jij) | schrijnt, schrijn2 | schrijnde | ||
| 2nd person sing. (u) | schrijnt | schrijnde | ||
| 2nd person sing. (gij) | schrijnt | schrijnde | ||
| 3rd person singular | schrijnt | schrijnde | ||
| plural | schrijnen | schrijnden | ||
| subjunctive sing.1 | schrijne | schrijnde | ||
| subjunctive plur.1 | schrijnen | schrijnden | ||
| imperative sing. | schrijn | |||
| imperative plur.1 | schrijnt | |||
| participles | schrijnend | geschrijnd | ||
| 1) Archaic. 2) In case of inversion. | ||||
See the etymology of the corresponding lemma form.
schrijnen