From Middle Dutch schriven, from Old Dutch scrīvan, from Proto-West Germanic *skrīban, from Proto-Germanic *skrībaną, a late borrowing from Latin scrībō.
schrijven
Conjugation of schrijven (strong class 1) | ||||
---|---|---|---|---|
infinitive | schrijven | |||
past singular | schreef | |||
past participle | geschreven | |||
infinitive | schrijven | |||
gerund | schrijven n | |||
present tense | past tense | |||
1st person singular | schrijf | schreef | ||
2nd person sing. (jij) | schrijft, schrijf2 | schreef | ||
2nd person sing. (u) | schrijft | schreef | ||
2nd person sing. (gij) | schrijft | schreeft | ||
3rd person singular | schrijft | schreef | ||
plural | schrijven | schreven | ||
subjunctive sing.1 | schrijve | schreve | ||
subjunctive plur.1 | schrijven | schreven | ||
imperative sing. | schrijf | |||
imperative plur.1 | schrijft | |||
participles | schrijvend | geschreven | ||
1) Archaic. 2) In case of inversion. |