Present participle of scīscitor.
scīscitāns (genitive scīscitantis); third-declension one-termination participle
Third-declension participle.
singular | plural | ||||
---|---|---|---|---|---|
masc./fem. | neuter | masc./fem. | neuter | ||
nominative | scīscitāns | scīscitantēs | scīscitantia | ||
genitive | scīscitantis | scīscitantium | |||
dative | scīscitantī | scīscitantibus | |||
accusative | scīscitantem | scīscitāns | scīscitantēs scīscitantīs |
scīscitantia | |
ablative | scīscitante scīscitantī1 |
scīscitantibus | |||
vocative | scīscitāns | scīscitantēs | scīscitantia |
1When used purely as an adjective.