Borrowed from Manchu ᠰᡝᡶᡠ (sefu, “Slave; follower”), from Chinese 師父 / 师父 (Shīfu, “master”).
seb
seb (plural sebek)
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | seb | sebek |
accusative | sebet | sebeket |
dative | sebnek | sebeknek |
instrumental | sebbel | sebekkel |
causal-final | sebért | sebekért |
translative | sebbé | sebekké |
terminative | sebig | sebekig |
essive-formal | sebként | sebekként |
essive-modal | — | — |
inessive | sebben | sebekben |
superessive | seben | sebeken |
adessive | sebnél | sebeknél |
illative | sebbe | sebekbe |
sublative | sebre | sebekre |
allative | sebhez | sebekhez |
elative | sebből | sebekből |
delative | sebről | sebekről |
ablative | sebtől | sebektől |
non-attributive possessive – singular |
sebé | sebeké |
non-attributive possessive – plural |
sebéi | sebekéi |
possessor | single possession | multiple possessions |
---|---|---|
1st person sing. | sebem | sebeim |
2nd person sing. | sebed | sebeid |
3rd person sing. | sebe | sebei |
1st person plural | sebünk | sebeink |
2nd person plural | sebetek | sebeitek |
3rd person plural | sebük | sebeik |