secunda (plural secundas)
secunda
secundā
secunda
Borrowed from French seconder, from Latin secundare.
a secunda (third-person singular present secundează, past participle secundat) 1st conj.
infinitive | a secunda | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
gerund | secundând | ||||||
past participle | secundat | ||||||
number | singular | plural | |||||
person | 1st person | 2nd person | 3rd person | 1st person | 2nd person | 3rd person | |
indicative | eu | tu | el/ea | noi | voi | ei/ele | |
present | secundez | secundezi | secundează | secundăm | secundați | secundează | |
imperfect | secundam | secundai | secunda | secundam | secundați | secundau | |
simple perfect | secundai | secundași | secundă | secundarăm | secundarăți | secundară | |
pluperfect | secundasem | secundaseși | secundase | secundaserăm | secundaserăți | secundaseră | |
subjunctive | eu | tu | el/ea | noi | voi | ei/ele | |
present | să secundez | să secundezi | să secundeze | să secundăm | să secundați | să secundeze | |
imperative | — | tu | — | — | voi | — | |
affirmative | secundează | secundați | |||||
negative | nu secunda | nu secundați |
From Medieval Latin secunda, short for secunda pars minuta (“second diminished part (of the hour)”).
secunda f (plural secundas)
secunda