seinka (weak verb, third-person singular past indicative seinkaði, supine seinkað)
| infinitive (nafnháttur) |
að seinka | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| supine (sagnbót) |
seinkað | ||||
| present participle (lýsingarháttur nútíðar) |
seinkandi | ||||
| indicative (framsöguháttur) |
subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
| present (nútíð) |
ég seinka | við seinkum | present (nútíð) |
ég seinki | við seinkum |
| þú seinkar | þið seinkið | þú seinkir | þið seinkið | ||
| hann, hún, það seinkar | þeir, þær, þau seinka | hann, hún, það seinki | þeir, þær, þau seinki | ||
| past (þátíð) |
ég seinkaði | við seinkuðum | past (þátíð) |
ég seinkaði | við seinkuðum |
| þú seinkaðir | þið seinkuðuð | þú seinkaðir | þið seinkuðuð | ||
| hann, hún, það seinkaði | þeir, þær, þau seinkuðu | hann, hún, það seinkaði | þeir, þær, þau seinkuðu | ||
| imperative (boðháttur) |
seinka (þú) | seinkið (þið) | |||
| Forms with appended personal pronoun | |||||
| seinkaðu | seinkiði * | ||||
| * Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. | |||||
| infinitive (nafnháttur) |
að seinkast | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| supine (sagnbót) |
seinkast | ||||
| present participle (lýsingarháttur nútíðar) |
seinkandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses | ||||
| indicative (framsöguháttur) |
subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
| present (nútíð) |
ég seinkast | við seinkumst | present (nútíð) |
ég seinkist | við seinkumst |
| þú seinkast | þið seinkist | þú seinkist | þið seinkist | ||
| hann, hún, það seinkast | þeir, þær, þau seinkast | hann, hún, það seinkist | þeir, þær, þau seinkist | ||
| past (þátíð) |
ég seinkaðist | við seinkuðumst | past (þátíð) |
ég seinkaðist | við seinkuðumst |
| þú seinkaðist | þið seinkuðust | þú seinkaðist | þið seinkuðust | ||
| hann, hún, það seinkaðist | þeir, þær, þau seinkuðust | hann, hún, það seinkaðist | þeir, þær, þau seinkuðust | ||
| imperative (boðháttur) |
seinkast (þú) | seinkist (þið) | |||
| Forms with appended personal pronoun | |||||
| seinkastu | seinkisti * | ||||
| * Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. | |||||
| strong declension (sterk beyging) |
singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) | ||
| nominative (nefnifall) |
seinkaður | seinkuð | seinkað | seinkaðir | seinkaðar | seinkuð | |
| accusative (þolfall) |
seinkaðan | seinkaða | seinkað | seinkaða | seinkaðar | seinkuð | |
| dative (þágufall) |
seinkuðum | seinkaðri | seinkuðu | seinkuðum | seinkuðum | seinkuðum | |
| genitive (eignarfall) |
seinkaðs | seinkaðrar | seinkaðs | seinkaðra | seinkaðra | seinkaðra | |
| weak declension (veik beyging) |
singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
| masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) | ||
| nominative (nefnifall) |
seinkaði | seinkaða | seinkaða | seinkuðu | seinkuðu | seinkuðu | |
| accusative (þolfall) |
seinkaða | seinkuðu | seinkaða | seinkuðu | seinkuðu | seinkuðu | |
| dative (þágufall) |
seinkaða | seinkuðu | seinkaða | seinkuðu | seinkuðu | seinkuðu | |
| genitive (eignarfall) |
seinkaða | seinkuðu | seinkaða | seinkuðu | seinkuðu | seinkuðu | |