Inherited from Latin saliva. Displaced by saíva and the borrowed saliva, probably because of seiva (“sap”). For another possibly inherited example, see Italian scialiva.
seiva f (plural seivas)
Borrowed from French sève and probably influenced by its homophone.
seiva f (plural seivas)
seiva
seiva (weak verb, third-person singular past indicative seivaði, supine seivað)
| infinitive (nafnháttur) |
að seiva | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| supine (sagnbót) |
seivað | ||||
| present participle (lýsingarháttur nútíðar) |
seivandi | ||||
| indicative (framsöguháttur) |
subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
| present (nútíð) |
ég seiva | við seivum | present (nútíð) |
ég seivi | við seivum |
| þú seivar | þið seivið | þú seivir | þið seivið | ||
| hann, hún, það seivar | þeir, þær, þau seiva | hann, hún, það seivi | þeir, þær, þau seivi | ||
| past (þátíð) |
ég seivaði | við seivuðum | past (þátíð) |
ég seivaði | við seivuðum |
| þú seivaðir | þið seivuðuð | þú seivaðir | þið seivuðuð | ||
| hann, hún, það seivaði | þeir, þær, þau seivuðu | hann, hún, það seivaði | þeir, þær, þau seivuðu | ||
| imperative (boðháttur) |
seiva (þú) | seivið (þið) | |||
| Forms with appended personal pronoun | |||||
| seivaðu | seiviði * | ||||
| * Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. | |||||
| infinitive (nafnháttur) |
að seivast | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| supine (sagnbót) |
seivast | ||||
| present participle (lýsingarháttur nútíðar) |
seivandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses | ||||
| indicative (framsöguháttur) |
subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
| present (nútíð) |
ég seivast | við seivumst | present (nútíð) |
ég seivist | við seivumst |
| þú seivast | þið seivist | þú seivist | þið seivist | ||
| hann, hún, það seivast | þeir, þær, þau seivast | hann, hún, það seivist | þeir, þær, þau seivist | ||
| past (þátíð) |
ég seivaðist | við seivuðumst | past (þátíð) |
ég seivaðist | við seivuðumst |
| þú seivaðist | þið seivuðust | þú seivaðist | þið seivuðust | ||
| hann, hún, það seivaðist | þeir, þær, þau seivuðust | hann, hún, það seivaðist | þeir, þær, þau seivuðust | ||
| imperative (boðháttur) |
seivast (þú) | seivist (þið) | |||
| Forms with appended personal pronoun | |||||
| seivastu | seivisti * | ||||
| * Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. | |||||
| strong declension (sterk beyging) |
singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) | ||
| nominative (nefnifall) |
seivaður | seivuð | seivað | seivaðir | seivaðar | seivuð | |
| accusative (þolfall) |
seivaðan | seivaða | seivað | seivaða | seivaðar | seivuð | |
| dative (þágufall) |
seivuðum | seivaðri | seivuðu | seivuðum | seivuðum | seivuðum | |
| genitive (eignarfall) |
seivaðs | seivaðrar | seivaðs | seivaðra | seivaðra | seivaðra | |
| weak declension (veik beyging) |
singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
| masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) | ||
| nominative (nefnifall) |
seivaði | seivaða | seivaða | seivuðu | seivuðu | seivuðu | |
| accusative (þolfall) |
seivaða | seivuðu | seivaða | seivuðu | seivuðu | seivuðu | |
| dative (þágufall) |
seivaða | seivuðu | seivaða | seivuðu | seivuðu | seivuðu | |
| genitive (eignarfall) |
seivaða | seivuðu | seivaða | seivuðu | seivuðu | seivuðu | |
seiva f (plural seivas)
Borrowed from French sève and perhaps influenced by its homophone.
seiva f (plural seivas)