skafa

Hello, you have come here looking for the meaning of the word skafa. In DICTIOUS you will not only get to know all the dictionary meanings for the word skafa, but we will also tell you about its etymology, its characteristics and you will know how to say skafa in singular and plural. Everything you need to know about the word skafa you have here. The definition of the word skafa will help you to be more precise and correct when speaking or writing your texts. Knowing the definition ofskafa, as well as those of other words, enriches your vocabulary and provides you with more and better linguistic resources.
See also: skäfä and şkafa

Icelandic

Pronunciation

Etymology 1

From Old Norse skafa, from Proto-Germanic *skabaną, from Proto-Indo-European *skabʰ- (“to scratch”).

Verb

skafa (strong verb, third-person singular past indicative skóf, third-person plural past indicative skófu, supine skafið) alternatively skafa (weak verb, third-person singular past indicative skafaði, supine skafað)

  1. to scrape, to scratch off
  2. to pare
  3. (impersonal, of snow) to drift
Usage notes

This verb can either be conjugated strongly or weakly. The strong conjugation is the older form, but in modern speech the weak conjugation is far more common (in particular in the meaning of "to scrape"). The weak declension is most often skafaði in the past tense but occasionally skafði.

Conjugation
Strong conjugation
skafa — active voice (germynd)
infinitive
(nafnháttur) 		að skafa
supine
(sagnbót) 		skafið
present participle
(lýsingarháttur nútíðar) 		skafandi
indicative
(framsöguháttur) 		subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð) 		ég skef við sköfum present
(nútíð) 		ég skafi við sköfum
þú skefur þið skafið þú skafir þið skafið
hann, hún, það skefur þeir, þær, þau skafa hann, hún, það skafi þeir, þær, þau skafi
past
(þátíð) 		ég skóf við skófum past
(þátíð) 		ég skæfi við skæfum
þú skófst þið skófuð þú skæfir þið skæfuð
hann, hún, það skóf þeir, þær, þau skófu hann, hún, það skæfi þeir, þær, þau skæfu
imperative
(boðháttur) 		skaf (þú) skafið (þið)
Forms with appended personal pronoun
skafðu skafiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
skafast — mediopassive voice (miðmynd)
infinitive
(nafnháttur) 		að skafast
supine
(sagnbót) 		skafist
present participle
(lýsingarháttur nútíðar) 		skafandist **
** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
indicative
(framsöguháttur) 		subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð) 		ég skefst við sköfumst present
(nútíð) 		ég skafist við sköfumst
þú skefst þið skafist þú skafist þið skafist
hann, hún, það skefst þeir, þær, þau skafast hann, hún, það skafist þeir, þær, þau skafist
past
(þátíð) 		ég skófst við skófumst past
(þátíð) 		ég skæfist við skæfumst
þú skófst þið skófust þú skæfist þið skæfust
hann, hún, það skófst þeir, þær, þau skófust hann, hún, það skæfist þeir, þær, þau skæfust
imperative
(boðháttur) 		skafst (þú) skafist (þið)
Forms with appended personal pronoun
skafstu skafisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
skafinn — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
strong declension
(sterk beyging) 		singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn) 		feminine
(kvenkyn) 		neuter
(hvorugkyn) 		masculine
(karlkyn) 		feminine
(kvenkyn) 		neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall) 		skafinn skafin skafið skafnir skafnar skafin
accusative
(þolfall) 		skafinn skafna skafið skafna skafnar skafin
dative
(þágufall) 		sköfnum skafinni sköfnu sköfnum sköfnum sköfnum
genitive
(eignarfall) 		skafins skafinnar skafins skafinna skafinna skafinna
weak declension
(veik beyging) 		singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn) 		feminine
(kvenkyn) 		neuter
(hvorugkyn) 		masculine
(karlkyn) 		feminine
(kvenkyn) 		neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall) 		skafni skafna skafna sköfnu sköfnu sköfnu
accusative
(þolfall) 		skafna sköfnu skafna sköfnu sköfnu sköfnu
dative
(þágufall) 		skafna sköfnu skafna sköfnu sköfnu sköfnu
genitive
(eignarfall) 		skafna sköfnu skafna sköfnu sköfnu sköfnu
Weak conjugation
skafa — active voice (germynd)
infinitive
(nafnháttur) 		að skafa
supine
(sagnbót) 		skafað
present participle
(lýsingarháttur nútíðar) 		skafandi
indicative
(framsöguháttur) 		subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð) 		ég skafa við sköfum present
(nútíð) 		ég skafi við sköfum
þú skafar þið skafið þú skafir þið skafið
hann, hún, það skafar þeir, þær, þau skafa hann, hún, það skafi þeir, þær, þau skafi
past
(þátíð) 		ég skafaði við sköfuðum past
(þátíð) 		ég skafaði við sköfuðum
þú skafaðir þið sköfuðuð þú skafaðir þið sköfuðuð
hann, hún, það skafaði þeir, þær, þau sköfuðu hann, hún, það skafaði þeir, þær, þau sköfuðu
imperative
(boðháttur) 		skafa (þú) skafið (þið)
Forms with appended personal pronoun
skafaðu skafiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
skafast — mediopassive voice (miðmynd)
infinitive
(nafnháttur) 		að skafast
supine
(sagnbót) 		skafast
present participle
(lýsingarháttur nútíðar) 		skafandist **
** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
indicative
(framsöguháttur) 		subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð) 		ég skafast við sköfumst present
(nútíð) 		ég skafist við sköfumst
þú skafast þið skafist þú skafist þið skafist
hann, hún, það skafast þeir, þær, þau skafast hann, hún, það skafist þeir, þær, þau skafist
past
(þátíð) 		ég skafaðist við sköfuðumst past
(þátíð) 		ég skafaðist við sköfuðumst
þú skafaðist þið sköfuðust þú skafaðist þið sköfuðust
hann, hún, það skafaðist þeir, þær, þau sköfuðust hann, hún, það skafaðist þeir, þær, þau sköfuðust
imperative
(boðháttur) 		skafast (þú) skafist (þið)
Forms with appended personal pronoun
skafastu skafisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
skafaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
strong declension
(sterk beyging) 		singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn) 		feminine
(kvenkyn) 		neuter
(hvorugkyn) 		masculine
(karlkyn) 		feminine
(kvenkyn) 		neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall) 		skafaður sköfuð skafað skafaðir skafaðar sköfuð
accusative
(þolfall) 		skafaðan skafaða skafað skafaða skafaðar sköfuð
dative
(þágufall) 		sköfuðum skafaðri sköfuðu sköfuðum sköfuðum sköfuðum
genitive
(eignarfall) 		skafaðs skafaðrar skafaðs skafaðra skafaðra skafaðra
weak declension
(veik beyging) 		singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn) 		feminine
(kvenkyn) 		neuter
(hvorugkyn) 		masculine
(karlkyn) 		feminine
(kvenkyn) 		neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall) 		skafaði skafaða skafaða sköfuðu sköfuðu sköfuðu
accusative
(þolfall) 		skafaða sköfuðu skafaða sköfuðu sköfuðu sköfuðu
dative
(þágufall) 		skafaða sköfuðu skafaða sköfuðu sköfuðu sköfuðu
genitive
(eignarfall) 		skafaða sköfuðu skafaða sköfuðu sköfuðu sköfuðu

Etymology 2

Noun

skafa f (genitive singular sköfu, nominative plural sköfur)

  1. scraper
    Synonym: skefill
Declension
Declension of skafa (feminine)
singular plural
indefinite definite indefinite definite
nominative skafa skafan sköfur sköfurnar
accusative sköfu sköfuna sköfur sköfurnar
dative sköfu sköfunni sköfum sköfunum
genitive sköfu sköfunnar skafa skafanna

Old Norse

Alternative forms

Etymology

From Proto-Germanic *skabaną.

Verb

skafa

  1. to scrape with a blunt instrument
  2. to shave so as to make smooth
  3. to shave

Conjugation

Conjugation of skafa — active (strong class 6)
infinitive skafa
present participle skafandi
past participle skafinn
indicative present past
1st-person singular skef skóf
2nd-person singular skefr skóft
3rd-person singular skefr skóf
1st-person plural skǫfum skófum
2nd-person plural skafið skófuð
3rd-person plural skafa skófu
subjunctive present past
1st-person singular skafa skœfa
2nd-person singular skafir skœfir
3rd-person singular skafi skœfi
1st-person plural skafim skœfim
2nd-person plural skafið skœfið
3rd-person plural skafi skœfi
imperative present
2nd-person singular skaf
1st-person plural skǫfum
2nd-person plural skafið
Conjugation of skafa — mediopassive (strong class 6)
infinitive skafask
present participle skafandisk
past participle skafizk
indicative present past
1st-person singular skǫfumk skófumk
2nd-person singular skefsk skófzk
3rd-person singular skefsk skófsk
1st-person plural skǫfumsk skófumsk
2nd-person plural skafizk skófuzk
3rd-person plural skafask skófusk
subjunctive present past
1st-person singular skǫfumk skœfumk
2nd-person singular skafisk skœfisk
3rd-person singular skafisk skœfisk
1st-person plural skafimsk skœfimsk
2nd-person plural skafizk skœfizk
3rd-person plural skafisk skœfisk
imperative present
2nd-person singular skafsk
1st-person plural skǫfumsk
2nd-person plural skafizk

Descendants

References

  • “skafa”, in Geir T. Zoëga (1910) A Concise Dictionary of Old Icelandic, Oxford: Clarendon Press
Wikious
Boobota
Sagapedia