skalk
From Proto-West Germanic *skalk, from Proto-Germanic *skalkaz.
skalk m
case | singular | plural |
---|---|---|
nominative | skalk | skalka |
accusative | skalk | skalka |
genitive | skalkes | skalko |
dative | skalke | skalkum |
instrumental | skalku | — |
Inherited from Old Swedish skalker, from Middle Low German scalc, schalk. Cognate of German Schalk. Doublet of marskalk.
skalk c
Declension of skalk | ||||
---|---|---|---|---|
Singular | Plural | |||
Indefinite | Definite | Indefinite | Definite | |
Nominative | skalk | skalken | skalkar | skalkarna |
Genitive | skalks | skalkens | skalkars | skalkarnas |
Doublet of skal and skilja. First attested in 1773.
skalk c
Used when describing cheese and bread, not fruit.
Declension of skalk | ||||
---|---|---|---|---|
Singular | Plural | |||
Indefinite | Definite | Indefinite | Definite | |
Nominative | skalk | skalken | skalkar | skalkarna |
Genitive | skalks | skalkens | skalkars | skalkarnas |