skalla

Hello, you have come here looking for the meaning of the word skalla. In DICTIOUS you will not only get to know all the dictionary meanings for the word skalla, but we will also tell you about its etymology, its characteristics and you will know how to say skalla in singular and plural. Everything you need to know about the word skalla you have here. The definition of the word skalla will help you to be more precise and correct when speaking or writing your texts. Knowing the definition ofskalla, as well as those of other words, enriches your vocabulary and provides you with more and better linguistic resources.
See also: skälla

Icelandic

Pronunciation

Verb

skalla (weak verb, third-person singular past indicative skallaði, supine skallað)

  1. to headbutt, butt
  2. (soccer) to head (the ball)
    Framherjinn skallaði boltann í netið.
    The striker headed the ball into the net.

Conjugation

skalla — active voice (germynd)
infinitive
(nafnháttur) 		að skalla
supine
(sagnbót) 		skallað
present participle
(lýsingarháttur nútíðar) 		skallandi
indicative
(framsöguháttur) 		subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð) 		ég skalla við sköllum present
(nútíð) 		ég skalli við sköllum
þú skallar þið skallið þú skallir þið skallið
hann, hún, það skallar þeir, þær, þau skalla hann, hún, það skalli þeir, þær, þau skalli
past
(þátíð) 		ég skallaði við skölluðum past
(þátíð) 		ég skallaði við skölluðum
þú skallaðir þið skölluðuð þú skallaðir þið skölluðuð
hann, hún, það skallaði þeir, þær, þau skölluðu hann, hún, það skallaði þeir, þær, þau skölluðu
imperative
(boðháttur) 		skalla (þú) skallið (þið)
Forms with appended personal pronoun
skallaðu skalliði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
skallast — mediopassive voice (miðmynd)
infinitive
(nafnháttur) 		að skallast
supine
(sagnbót) 		skallast
present participle
(lýsingarháttur nútíðar) 		skallandist **
** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
indicative
(framsöguháttur) 		subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð) 		ég skallast við sköllumst present
(nútíð) 		ég skallist við sköllumst
þú skallast þið skallist þú skallist þið skallist
hann, hún, það skallast þeir, þær, þau skallast hann, hún, það skallist þeir, þær, þau skallist
past
(þátíð) 		ég skallaðist við skölluðumst past
(þátíð) 		ég skallaðist við skölluðumst
þú skallaðist þið skölluðust þú skallaðist þið skölluðust
hann, hún, það skallaðist þeir, þær, þau skölluðust hann, hún, það skallaðist þeir, þær, þau skölluðust
imperative
(boðháttur) 		skallast (þú) skallist (þið)
Forms with appended personal pronoun
skallastu skallisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
skallaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
strong declension
(sterk beyging) 		singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn) 		feminine
(kvenkyn) 		neuter
(hvorugkyn) 		masculine
(karlkyn) 		feminine
(kvenkyn) 		neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall) 		skallaður skölluð skallað skallaðir skallaðar skölluð
accusative
(þolfall) 		skallaðan skallaða skallað skallaða skallaðar skölluð
dative
(þágufall) 		skölluðum skallaðri skölluðu skölluðum skölluðum skölluðum
genitive
(eignarfall) 		skallaðs skallaðrar skallaðs skallaðra skallaðra skallaðra
weak declension
(veik beyging) 		singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn) 		feminine
(kvenkyn) 		neuter
(hvorugkyn) 		masculine
(karlkyn) 		feminine
(kvenkyn) 		neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall) 		skallaði skallaða skallaða skölluðu skölluðu skölluðu
accusative
(þolfall) 		skallaða skölluðu skallaða skölluðu skölluðu skölluðu
dative
(þágufall) 		skallaða skölluðu skallaða skölluðu skölluðu skölluðu
genitive
(eignarfall) 		skallaða skölluðu skallaða skölluðu skölluðu skölluðu

Norwegian Bokmål

Alternative forms

Noun

skalla n

  1. definite plural of skall

Swedish

Etymology 1

By surface analysis, skall +‎ -a. Compare Dutch and German schallen. First attested in 1682. Doublet of skallra.

Verb

skalla (present skallar, preterite skallade, supine skallat, imperative skalla)

  1. blast, ring out, resound (of sounds)
Conjugation
Conjugation of skalla (weak)
Active Passive
Infinitive skalla skallas
Supine skallat skallats
Imperative skalla —
Imper. plural1 skallen —
Present Past Present Past
Indicative skallar skallade skallas skallades
Ind. plural1 skalla skallade skallas skallades
Subjunctive2 skalle skallade skalles skallades
Participles
Present participle skallande
Past participle skallad
1 Archaic. 2 Dated. See the appendix on Swedish verbs.

Etymology 2

From skalle +‎ -a. First attested in 1913.

Verb

skalla (present skallar, preterite skallade, supine skallat, imperative skalla)

  1. headbutt
Conjugation
Conjugation of skalla (weak)
Active Passive
Infinitive skalla skallas
Supine skallat skallats
Imperative skalla —
Imper. plural1 skallen —
Present Past Present Past
Indicative skallar skallade skallas skallades
Ind. plural1 skalla skallade skallas skallades
Subjunctive2 skalle skallade skalles skallades
Participles
Present participle skallande
Past participle skallad
1 Archaic. 2 Dated. See the appendix on Swedish verbs.

Further reading

Anagrams

Wikious
Boobota
Sagapedia