skamma

Hello, you have come here looking for the meaning of the word skamma. In DICTIOUS you will not only get to know all the dictionary meanings for the word skamma, but we will also tell you about its etymology, its characteristics and you will know how to say skamma in singular and plural. Everything you need to know about the word skamma you have here. The definition of the word skamma will help you to be more precise and correct when speaking or writing your texts. Knowing the definition ofskamma, as well as those of other words, enriches your vocabulary and provides you with more and better linguistic resources.
See also: skämma

Icelandic

Pronunciation

Verb

skamma (weak verb, third-person singular past indicative skammaði, supine skammað)

  1. (with accusative) to tell off, to scold

Conjugation

skamma — active voice (germynd)
infinitive
(nafnháttur) 		að skamma
supine
(sagnbót) 		skammað
present participle
(lýsingarháttur nútíðar) 		skammandi
indicative
(framsöguháttur) 		subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð) 		ég skamma við skömmum present
(nútíð) 		ég skammi við skömmum
þú skammar þið skammið þú skammir þið skammið
hann, hún, það skammar þeir, þær, þau skamma hann, hún, það skammi þeir, þær, þau skammi
past
(þátíð) 		ég skammaði við skömmuðum past
(þátíð) 		ég skammaði við skömmuðum
þú skammaðir þið skömmuðuð þú skammaðir þið skömmuðuð
hann, hún, það skammaði þeir, þær, þau skömmuðu hann, hún, það skammaði þeir, þær, þau skömmuðu
imperative
(boðháttur) 		skamma (þú) skammið (þið)
Forms with appended personal pronoun
skammaðu skammiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
skammast — mediopassive voice (miðmynd)
infinitive
(nafnháttur) 		að skammast
supine
(sagnbót) 		skammast
present participle
(lýsingarháttur nútíðar) 		skammandist **
** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
indicative
(framsöguháttur) 		subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð) 		ég skammast við skömmumst present
(nútíð) 		ég skammist við skömmumst
þú skammast þið skammist þú skammist þið skammist
hann, hún, það skammast þeir, þær, þau skammast hann, hún, það skammist þeir, þær, þau skammist
past
(þátíð) 		ég skammaðist við skömmuðumst past
(þátíð) 		ég skammaðist við skömmuðumst
þú skammaðist þið skömmuðust þú skammaðist þið skömmuðust
hann, hún, það skammaðist þeir, þær, þau skömmuðust hann, hún, það skammaðist þeir, þær, þau skömmuðust
imperative
(boðháttur) 		skammast (þú) skammist (þið)
Forms with appended personal pronoun
skammastu skammisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
skammaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
strong declension
(sterk beyging) 		singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn) 		feminine
(kvenkyn) 		neuter
(hvorugkyn) 		masculine
(karlkyn) 		feminine
(kvenkyn) 		neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall) 		skammaður skömmuð skammað skammaðir skammaðar skömmuð
accusative
(þolfall) 		skammaðan skammaða skammað skammaða skammaðar skömmuð
dative
(þágufall) 		skömmuðum skammaðri skömmuðu skömmuðum skömmuðum skömmuðum
genitive
(eignarfall) 		skammaðs skammaðrar skammaðs skammaðra skammaðra skammaðra
weak declension
(veik beyging) 		singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn) 		feminine
(kvenkyn) 		neuter
(hvorugkyn) 		masculine
(karlkyn) 		feminine
(kvenkyn) 		neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall) 		skammaði skammaða skammaða skömmuðu skömmuðu skömmuðu
accusative
(þolfall) 		skammaða skömmuðu skammaða skömmuðu skömmuðu skömmuðu
dative
(þágufall) 		skammaða skömmuðu skammaða skömmuðu skömmuðu skömmuðu
genitive
(eignarfall) 		skammaða skömmuðu skammaða skömmuðu skömmuðu skömmuðu

Norwegian Bokmål

Alternative forms

Noun

skamma m or f

  1. definite feminine singular of skam

Verb

skamma

  1. inflection of skamme:
    1. simple past
    2. past participle

Norwegian Nynorsk

Etymology 1

Pronunciation

Noun

skamma f

  1. definite singular of skam

Etymology 2

Pronunciation

Verb

skamma (present tense skammar, past tense skamma, past participle skamma, passive infinitive skammast, present participle skammande, imperative skam)

  1. a-infinitive form of skamme

Old Norse

Noun

skamma

  1. genitive plural of skǫmm

Adjective

skamma

  1. strong feminine accusative singular of skammr
  2. strong masculine accusative plural of skammr
  3. weak masculine oblique cases singular of skammr
  4. weak feminine nominative singular of skammr
  5. weak neuter all cases singular of skammr
Wikious
Boobota
Sagapedia