skarbić

From skarb +‎ -ić. First attested in the end of the 14th century.

• IPA^(key): (10^th–15^th CE) /skarbit͡ɕ/
• IPA^(key): (15^th CE) /skarbit͡ɕ/

skarbić impf

1. (attested in Lesser Poland) to hoard (to collect or amass riches)
   • 1939 [end of the 14th century], Ryszard Ganszyniec, Witold Taszycki, Stefan Kubica, Ludwik Bernacki, editors, Psałterz florjański łacińsko-polsko-niemiecki‎, Krakow: Zakład Narodowy imienia Ossolińskich, z zasiłkiem Sejmu Śląskiego, pages 38, 10:

     Zkarbi (sc. człowiek, thesaurizat) a ne we, komu sgromadzi ie

     [Skarbi (sc. człowiek, thesaurizat) a nie wie, komu zgromadzi je]

• Polish: skarbić

• B. Sieradzka-Baziur, Ewa Deptuchowa, Joanna Duska, Mariusz Frodyma, Beata Hejmo, Dorota Janeczko, Katarzyna Jasińska, Krystyna Kajtoch, Joanna Kozioł, Marian Kucała, Dorota Mika, Gabriela Niemiec, Urszula Poprawska, Elżbieta Supranowicz, Ludwika Szelachowska-Winiarzowa, Zofia Wanicowa, Piotr Szpor, Bartłomiej Borek, editors (2011–2015), “skarbić”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN

Inherited from Old Polish skarbić. By surface analysis, skarb +‎ -ić.

• Rhymes: -arbit͡ɕ
• Syllabification: skar‧bić

skarbić impf

1. (transitive, archaic) to earn, to win over (to gain through applied effort)

   Synonym: zaskarbiać

2. (transitive, obsolete) to hoard (to collect or amass riches)

• skarbić in Polish dictionaries at PWN
• Maria Renata Mayenowa, Stanisław Rospond, Witold Taszycki, Stefan Hrabec, Władysław Kuraszkiewicz (2010-2023) “skarbić”, in Słownik Polszczyzny XVI Wieku
• Maria Renata Mayenowa, Stanisław Rospond, Witold Taszycki, Stefan Hrabec, Władysław Kuraszkiewicz (2010-2023) “skarbić się”, in Słownik Polszczyzny XVI Wieku
• “SKARBIĆ”, in Elektroniczny Słownik Języka Polskiego XVII i XVIII Wieku, 14.11.2008
• Samuel Bogumił Linde (1807–1814) “skarbić”, in Słownik języka polskiego
• Aleksander Zdanowicz (1861) “skarbić”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861
• J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1915), “skarbić”, in Słownik języka polskiego (in Polish), volume 6, Warsaw, page 131