skauta
skauta (weak verb, third-person singular past indicative skautaði, supine skautað)
infinitive (nafnháttur) |
að skauta | ||||
---|---|---|---|---|---|
supine (sagnbót) |
skautað | ||||
present participle (lýsingarháttur nútíðar) |
skautandi | ||||
indicative (framsöguháttur) |
subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
present (nútíð) |
ég skauta | við skautum | present (nútíð) |
ég skauti | við skautum |
þú skautar | þið skautið | þú skautir | þið skautið | ||
hann, hún, það skautar | þeir, þær, þau skauta | hann, hún, það skauti | þeir, þær, þau skauti | ||
past (þátíð) |
ég skautaði | við skautuðum | past (þátíð) |
ég skautaði | við skautuðum |
þú skautaðir | þið skautuðuð | þú skautaðir | þið skautuðuð | ||
hann, hún, það skautaði | þeir, þær, þau skautuðu | hann, hún, það skautaði | þeir, þær, þau skautuðu | ||
imperative (boðháttur) |
skauta (þú) | skautið (þið) | |||
Forms with appended personal pronoun | |||||
skautaðu | skautiði * | ||||
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. |
skauta
skauta n