From Old Norse skeiða, from Proto-Germanic *skaiþōną.
skeiða (weak verb, third-person singular past indicative skeiðaði, supine skeiðað)
| infinitive (nafnháttur) |
að skeiða | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| supine (sagnbót) |
skeiðað | ||||
| present participle (lýsingarháttur nútíðar) |
skeiðandi | ||||
| indicative (framsöguháttur) |
subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
| present (nútíð) |
ég skeiða | við skeiðum | present (nútíð) |
ég skeiði | við skeiðum |
| þú skeiðar | þið skeiðið | þú skeiðir | þið skeiðið | ||
| hann, hún, það skeiðar | þeir, þær, þau skeiða | hann, hún, það skeiði | þeir, þær, þau skeiði | ||
| past (þátíð) |
ég skeiðaði | við skeiðuðum | past (þátíð) |
ég skeiðaði | við skeiðuðum |
| þú skeiðaðir | þið skeiðuðuð | þú skeiðaðir | þið skeiðuðuð | ||
| hann, hún, það skeiðaði | þeir, þær, þau skeiðuðu | hann, hún, það skeiðaði | þeir, þær, þau skeiðuðu | ||
| imperative (boðháttur) |
skeiða (þú) | skeiðið (þið) | |||
| Forms with appended personal pronoun | |||||
| skeiðaðu | skeiðiði * | ||||
| * Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. | |||||
skeiða