From Old Norse skenkja, from Proto-Germanic *skankijaną. Doublet of skekkja.
skenkja (weak verb, third-person singular past indicative skenkti, supine skenkt)
infinitive (nafnháttur) |
að skenkja | ||||
---|---|---|---|---|---|
supine (sagnbót) |
skenkt | ||||
present participle (lýsingarháttur nútíðar) |
skenkjandi | ||||
indicative (framsöguháttur) |
subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
present (nútíð) |
ég skenki | við skenkjum | present (nútíð) |
ég skenki | við skenkjum |
þú skenkir | þið skenkið | þú skenkir | þið skenkið | ||
hann, hún, það skenkir | þeir, þær, þau skenkja | hann, hún, það skenki | þeir, þær, þau skenki | ||
past (þátíð) |
ég skenkti | við skenktum | past (þátíð) |
ég skenkti | við skenktum |
þú skenktir | þið skenktuð | þú skenktir | þið skenktuð | ||
hann, hún, það skenkti | þeir, þær, þau skenktu | hann, hún, það skenkti | þeir, þær, þau skenktu | ||
imperative (boðháttur) |
skenk (þú) | skenkið (þið) | |||
Forms with appended personal pronoun | |||||
skenktu | skenkiði * | ||||
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. |
infinitive (nafnháttur) |
að skenkjast | ||||
---|---|---|---|---|---|
supine (sagnbót) |
skenkst | ||||
present participle (lýsingarháttur nútíðar) |
skenkjandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses | ||||
indicative (framsöguháttur) |
subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
present (nútíð) |
ég skenkist | við skenkjumst | present (nútíð) |
ég skenkist | við skenkjumst |
þú skenkist | þið skenkist | þú skenkist | þið skenkist | ||
hann, hún, það skenkist | þeir, þær, þau skenkjast | hann, hún, það skenkist | þeir, þær, þau skenkist | ||
past (þátíð) |
ég skenktist | við skenktumst | past (þátíð) |
ég skenktist | við skenktumst |
þú skenktist | þið skenktust | þú skenktist | þið skenktust | ||
hann, hún, það skenktist | þeir, þær, þau skenktust | hann, hún, það skenktist | þeir, þær, þau skenktust | ||
imperative (boðháttur) |
skenkst (þú) | skenkist (þið) | |||
Forms with appended personal pronoun | |||||
skenkstu | skenkisti * | ||||
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. |
strong declension (sterk beyging) |
singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) | ||
nominative (nefnifall) |
skenktur | skenkt | skenkt | skenktir | skenktar | skenkt | |
accusative (þolfall) |
skenktan | skenkta | skenkt | skenkta | skenktar | skenkt | |
dative (þágufall) |
skenktum | skenktri | skenktu | skenktum | skenktum | skenktum | |
genitive (eignarfall) |
skenkts | skenktrar | skenkts | skenktra | skenktra | skenktra | |
weak declension (veik beyging) |
singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) | ||
nominative (nefnifall) |
skenkti | skenkta | skenkta | skenktu | skenktu | skenktu | |
accusative (þolfall) |
skenkta | skenktu | skenkta | skenktu | skenktu | skenktu | |
dative (þágufall) |
skenkta | skenktu | skenkta | skenktu | skenktu | skenktu | |
genitive (eignarfall) |
skenkta | skenktu | skenkta | skenktu | skenktu | skenktu |
From Proto-Germanic *skankijaną.
skenkja