From Old Norse skeppa (“basket”), of unknown ultimate origin.
skeppa f (genitive singular skeppu, plural skeppur)
f1 | singular | plural | ||
---|---|---|---|---|
indefinite | definite | indefinite | definite | |
nominative | skeppa | skeppan | skeppur | skeppurnar |
accusative | skeppu | skeppuna | skeppur | skeppurnar |
dative | skeppu | skeppuni | skeppum | skeppunum |
genitive | skeppu | skeppunnar | skeppa | skeppanna |
skeppa (present skeppar, preterite skeppade, supine skeppat, imperative skeppa)
active | passive | |||
---|---|---|---|---|
infinitive | skeppa | skeppas | ||
supine | skeppat | skeppats | ||
imperative | skeppa | — | ||
imper. plural1 | skeppen | — | ||
present | past | present | past | |
indicative | skeppar | skeppade | skeppas | skeppades |
ind. plural1 | skeppa | skeppade | skeppas | skeppades |
subjunctive2 | skeppe | skeppade | skeppes | skeppades |
present participle | skeppande | |||
past participle | skeppad |
1 Archaic. 2 Dated. See the appendix on Swedish verbs.