From Old Norse skilja, from Proto-Germanic *skiljaną, from Proto-Indo-European *(s)kelH-.
skilja
Conjugation of skilja (group v-21-11) | ||
---|---|---|
infinitive | skilja | |
supine | skilt | |
participle (a7/a5)1 | skiljandi | skildur/ skiltur |
present | past | |
first singular | skilji/ skili |
skildi/ skilti |
second singular | skilur/ skilir |
skildi/ skilti |
third singular | skilur/ skilir |
skildi/ skilti |
plural | skilja | skildu/ skiltu |
imperative | ||
singular | skil! | |
plural | skiljið! | |
1Only the past participle being declined. |
skilja
From Old Norse skilja, from Proto-Germanic *skiljaną, from Proto-Indo-European *(s)kelH-.
skilja (weak verb, third-person singular past indicative skildi, supine skilið)
j=jPlease see Module:checkparams for help with this warning.
infinitive (nafnháttur) |
að skilja | ||||
---|---|---|---|---|---|
supine (sagnbót) |
skilið | ||||
present participle (lýsingarháttur nútíðar) |
skiljandi | ||||
indicative (framsöguháttur) |
subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
present (nútíð) |
ég skil | við skiljum | present (nútíð) |
ég skilji | við skiljum |
þú skilur | þið skiljið | þú skiljir | þið skiljið | ||
hann, hún, það skilur | þeir, þær, þau skilja | hann, hún, það skilji | þeir, þær, þau skilji | ||
past (þátíð) |
ég skildi | við skildum | past (þátíð) |
ég skildi | við skildum |
þú skildir | þið skilduð | þú skildir | þið skilduð | ||
hann, hún, það skildi | þeir, þær, þau skildu | hann, hún, það skildi | þeir, þær, þau skildu | ||
imperative (boðháttur) |
skil (þú) | skiljið (þið) | |||
Forms with appended personal pronoun | |||||
skildu | skiljiði * | ||||
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. |
infinitive (nafnháttur) |
að skiljast | ||||
---|---|---|---|---|---|
supine (sagnbót) |
skilist | ||||
present participle (lýsingarháttur nútíðar) |
skiljandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses | ||||
indicative (framsöguháttur) |
subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
present (nútíð) |
ég skilst | við skiljumst | present (nútíð) |
ég skiljist | við skiljumst |
þú skilst | þið skiljist | þú skiljist | þið skiljist | ||
hann, hún, það skilst | þeir, þær, þau skiljast | hann, hún, það skiljist | þeir, þær, þau skiljist | ||
past (þátíð) |
ég skildist | við skildumst | past (þátíð) |
ég skildist | við skildumst |
þú skildist | þið skildust | þú skildist | þið skildust | ||
hann, hún, það skildist | þeir, þær, þau skildust | hann, hún, það skildist | þeir, þær, þau skildust | ||
imperative (boðháttur) |
skilst (þú) | skilist (þið) | |||
Forms with appended personal pronoun | |||||
skilstu | skilisti * | ||||
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. |
strong declension (sterk beyging) |
singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) | ||
nominative (nefnifall) |
skilinn | skilin | skilið | skildir | skildar | skilin | |
accusative (þolfall) |
skilinn | skilda | skilið | skilda | skildar | skilin | |
dative (þágufall) |
skildum | skilinni | skildu | skildum | skildum | skildum | |
genitive (eignarfall) |
skilins | skilinnar | skilins | skilinna | skilinna | skilinna | |
weak declension (veik beyging) |
singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) | ||
nominative (nefnifall) |
skildi | skilda | skilda | skildu | skildu | skildu | |
accusative (þolfall) |
skilda | skildu | skilda | skildu | skildu | skildu | |
dative (þágufall) |
skilda | skildu | skilda | skildu | skildu | skildu | |
genitive (eignarfall) |
skilda | skildu | skilda | skildu | skildu | skildu |
From Old Norse skilja, from Proto-Germanic *skiljaną.
skilja (present tense skil, past tense skilde, past participle skilt, passive infinitive skiljast, present participle skiljande, imperative skil)
skilja n
From Proto-Germanic *skiljaną (“to separate, limit”), from Proto-Indo-European *(s)kelH- (“to split, cut”). Compare Old Armenian ցելում (cʻelum). Cognate with Old English scylian, scielian (“to divide, separate”). More at skill.
skilja
infinitive | skilja | |
---|---|---|
present participle | skiljandi | |
past participle | skildr, skiliðr, skilinn | |
indicative | present | past |
1st-person singular | skil | skilda |
2nd-person singular | skilr | skildir |
3rd-person singular | skilr | skildi |
1st-person plural | skiljum | skildum |
2nd-person plural | skilið | skilduð |
3rd-person plural | skilja | skildu |
subjunctive | present | past |
1st-person singular | skilja | skilda |
2nd-person singular | skilir | skildir |
3rd-person singular | skili | skildi |
1st-person plural | skilim | skildim |
2nd-person plural | skilið | skildið |
3rd-person plural | skili | skildi |
imperative | present | |
2nd-person singular | skil | |
1st-person plural | skiljum | |
2nd-person plural | skilið |
infinitive | skiljask | |
---|---|---|
present participle | skiljandisk | |
past participle | skilzk, skilizk | |
indicative | present | past |
1st-person singular | skiljumk | skildumk |
2nd-person singular | skilsk | skildisk |
3rd-person singular | skilsk | skildisk |
1st-person plural | skiljumsk | skildumsk |
2nd-person plural | skilizk | skilduzk |
3rd-person plural | skiljask | skildusk |
subjunctive | present | past |
1st-person singular | skiljumk | skildumk |
2nd-person singular | skilisk | skildisk |
3rd-person singular | skilisk | skildisk |
1st-person plural | skilimsk | skildimsk |
2nd-person plural | skilizk | skildizk |
3rd-person plural | skilisk | skildisk |
imperative | present | |
2nd-person singular | skilsk | |
1st-person plural | skiljumsk | |
2nd-person plural | skilizk |
From Old Swedish skilia, from Old Norse skilja, from Proto-Germanic *skiljaną (“to separate, limit”), from Proto-Indo-European *(s)kelH- (“to split, cut”).
skilja (present skiljer, preterite skilde or skiljde, supine skilt or skiljt, imperative skilj)
Active | Passive | |||
---|---|---|---|---|
Infinitive | skilja | skiljas | ||
Supine | skilt | skilts | ||
Imperative | skilj | — | ||
Imper. plural1 | skiljen | — | ||
Present | Past | Present | Past | |
Indicative | skiljer | skilde | skiljs, skiljes | skildes |
Ind. plural1 | skilja | skilde | skiljas | skildes |
Subjunctive2 | skilje | skilde | skiljes | skildes |
Participles | ||||
Present participle | skiljande | |||
Past participle | skild | |||
1 Archaic. 2 Dated. See the appendix on Swedish verbs. |