skipa

Hello, you have come here looking for the meaning of the word skipa. In DICTIOUS you will not only get to know all the dictionary meanings for the word skipa, but we will also tell you about its etymology, its characteristics and you will know how to say skipa in singular and plural. Everything you need to know about the word skipa you have here. The definition of the word skipa will help you to be more precise and correct when speaking or writing your texts. Knowing the definition ofskipa, as well as those of other words, enriches your vocabulary and provides you with more and better linguistic resources.

Faroese

Etymology

From Old Norse skipa.

Pronunciation

Verb

skipa (third person singular past indicative skipaði, third person plural past indicative skipað, supine skipað)

  1. to arrange things
  2. lead the singing of kvæði

Conjugation

Conjugation of skipa (group v-30)
infinitive skipa
supine skipað
participle (a6)1 skipandi skipaður
present past
first singular skipi skipaði
second singular skipar skipaði
third singular skipar skipaði
plural skipa skipaðu
imperative
singular skipa!
plural skipið!
1Only the past participle being declined.

Derived terms

  • skipan (“arrangement, system”)

Gothic

Romanization

skipa

  1. Romanization of 𐍃𐌺𐌹𐍀𐌰

Icelandic

Etymology

From Old Norse skipa.

Pronunciation

Verb

skipa (weak verb, third-person singular past indicative skipaði, supine skipað)

  1. (with dative) to order, command
  2. (with dative) to arrange
  3. (with dative) to discharge, unload
  4. (with dative) to ship, put on board
  5. (with accusative) to appoint
  6. (with accusative) to occupy

Conjugation

skipa — active voice (germynd)
infinitive
(nafnháttur) 		að skipa
supine
(sagnbót) 		skipað
present participle
(lýsingarháttur nútíðar) 		skipandi
indicative
(framsöguháttur) 		subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð) 		ég skipa við skipum present
(nútíð) 		ég skipi við skipum
þú skipar þið skipið þú skipir þið skipið
hann, hún, það skipar þeir, þær, þau skipa hann, hún, það skipi þeir, þær, þau skipi
past
(þátíð) 		ég skipaði við skipuðum past
(þátíð) 		ég skipaði við skipuðum
þú skipaðir þið skipuðuð þú skipaðir þið skipuðuð
hann, hún, það skipaði þeir, þær, þau skipuðu hann, hún, það skipaði þeir, þær, þau skipuðu
imperative
(boðháttur) 		skipa (þú) skipið (þið)
Forms with appended personal pronoun
skipaðu skipiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
skipast — mediopassive voice (miðmynd)
infinitive
(nafnháttur) 		að skipast
supine
(sagnbót) 		skipast
present participle
(lýsingarháttur nútíðar) 		skipandist **
** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
indicative
(framsöguháttur) 		subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð) 		ég skipast við skipumst present
(nútíð) 		ég skipist við skipumst
þú skipast þið skipist þú skipist þið skipist
hann, hún, það skipast þeir, þær, þau skipast hann, hún, það skipist þeir, þær, þau skipist
past
(þátíð) 		ég skipaðist við skipuðumst past
(þátíð) 		ég skipaðist við skipuðumst
þú skipaðist þið skipuðust þú skipaðist þið skipuðust
hann, hún, það skipaðist þeir, þær, þau skipuðust hann, hún, það skipaðist þeir, þær, þau skipuðust
imperative
(boðháttur) 		skipast (þú) skipist (þið)
Forms with appended personal pronoun
skipastu skipisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
skipaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
strong declension
(sterk beyging) 		singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn) 		feminine
(kvenkyn) 		neuter
(hvorugkyn) 		masculine
(karlkyn) 		feminine
(kvenkyn) 		neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall) 		skipaður skipuð skipað skipaðir skipaðar skipuð
accusative
(þolfall) 		skipaðan skipaða skipað skipaða skipaðar skipuð
dative
(þágufall) 		skipuðum skipaðri skipuðu skipuðum skipuðum skipuðum
genitive
(eignarfall) 		skipaðs skipaðrar skipaðs skipaðra skipaðra skipaðra
weak declension
(veik beyging) 		singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn) 		feminine
(kvenkyn) 		neuter
(hvorugkyn) 		masculine
(karlkyn) 		feminine
(kvenkyn) 		neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall) 		skipaði skipaða skipaða skipuðu skipuðu skipuðu
accusative
(þolfall) 		skipaða skipuðu skipaða skipuðu skipuðu skipuðu
dative
(þágufall) 		skipaða skipuðu skipaða skipuðu skipuðu skipuðu
genitive
(eignarfall) 		skipaða skipuðu skipaða skipuðu skipuðu skipuðu

Norwegian Bokmål

Noun

skipa n

  1. definite plural of skip

Alternative forms

Verb

skipa

  1. simple past of skipe
  2. past participle of skipe

Alternative forms

Norwegian Nynorsk

Noun

skipa n

  1. definite plural of skip

Old Norse

Etymology

(This etymology is missing or incomplete. Please add to it, or discuss it at the Etymology scriptorium.)

Verb

skipa

  1. (transitive, with dative) to arrange, to place in order, to draw up
  2. (transitive, with accusative) to take up, occupy
  3. (ditransitive, with dative and accusative) to assign a thing to someone
  4. (ditransitive, with dative and accusative) to man (with)
  5. (with til + genitive) to arrange, make ready for
    skipa til búa sína
    to put one's household in order
  6. to change
    bið hann, at þit skipit máldaga
    ask him to change the bargain
  7. (reflexive)

Conjugation

Conjugation of skipa — active (weak class 2)
infinitive skipa
present participle skipandi
past participle skipaðr
indicative present past
1st-person singular skipa skipaða
2nd-person singular skipar skipaðir
3rd-person singular skipar skipaði
1st-person plural skipum skipuðum
2nd-person plural skipið skipuðuð
3rd-person plural skipa skipuðu
subjunctive present past
1st-person singular skipa skipaða
2nd-person singular skipir skipaðir
3rd-person singular skipi skipaði
1st-person plural skipim skipaðim
2nd-person plural skipið skipaðið
3rd-person plural skipi skipaði
imperative present
2nd-person singular skipa
1st-person plural skipum
2nd-person plural skipið
Conjugation of skipa — mediopassive (weak class 2)
infinitive skipask
present participle skipandisk
past participle skipazk
indicative present past
1st-person singular skipumk skipuðumk
2nd-person singular skipask skipaðisk
3rd-person singular skipask skipaðisk
1st-person plural skipumsk skipuðumsk
2nd-person plural skipizk skipuðuzk
3rd-person plural skipask skipuðusk
subjunctive present past
1st-person singular skipumk skipuðumk
2nd-person singular skipisk skipaðisk
3rd-person singular skipisk skipaðisk
1st-person plural skipimsk skipaðimsk
2nd-person plural skipizk skipaðizk
3rd-person plural skipisk skipaðisk
imperative present
2nd-person singular skipask
1st-person plural skipumsk
2nd-person plural skipizk

Derived terms

Descendants

  • Icelandic: skipa
  • Faroese: skipa
  • Norwegian Nynorsk: skipa, skipe
  • Old Swedish: skepa, skipa
  • Old Danish: skipæ

References

  • “skipa”, in Geir T. Zoëga (1910) A Concise Dictionary of Old Icelandic, Oxford: Clarendon Press

Swedish

Verb

skipa (present skipar, preterite skipade, supine skipat, imperative skipa)

  1. (in "skipa rättvisa (“justice”)") to bring about justice (often in a court or the like)
    att ställa de ansvariga inför rätta och skipa rättvisa
    to put those responsible on trial and deliver justice
    Rättvisa har skipats
    Justice has been done

Conjugation

Conjugation of skipa (weak)
Active Passive
Infinitive skipa skipas
Supine skipat skipats
Imperative skipa —
Imper. plural1 skipen —
Present Past Present Past
Indicative skipar skipade skipas skipades
Ind. plural1 skipa skipade skipas skipades
Subjunctive2 skipe skipade skipes skipades
Participles
Present participle skipande
Past participle skipad
1 Archaic. 2 Dated. See the appendix on Swedish verbs.

Related terms

References

Wikious
Boobota
Sagapedia