skrika (weak verb, third-person singular past indicative skrikaði, supine skrikað)
infinitive (nafnháttur) |
að skrika | ||||
---|---|---|---|---|---|
supine (sagnbót) |
skrikað | ||||
present participle (lýsingarháttur nútíðar) |
skrikandi | ||||
indicative (framsöguháttur) |
subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
present (nútíð) |
ég skrika | við skrikum | present (nútíð) |
ég skriki | við skrikum |
þú skrikar | þið skrikið | þú skrikir | þið skrikið | ||
hann, hún, það skrikar | þeir, þær, þau skrika | hann, hún, það skriki | þeir, þær, þau skriki | ||
past (þátíð) |
ég skrikaði | við skrikuðum | past (þátíð) |
ég skrikaði | við skrikuðum |
þú skrikaðir | þið skrikuðuð | þú skrikaðir | þið skrikuðuð | ||
hann, hún, það skrikaði | þeir, þær, þau skrikuðu | hann, hún, það skrikaði | þeir, þær, þau skrikuðu | ||
imperative (boðháttur) |
skrika (þú) | skrikið (þið) | |||
Forms with appended personal pronoun | |||||
skrikaðu | skrikiði * | ||||
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. |
skrika n
skrika (present tense skrik, past tense skreik, supine skrike, past participle skriken, present participle skrikande, imperative skrik)
skrika f
skrika f
skrika n
From Old Norse skríkja, from Proto-Germanic *skrīkijaną. Cognate to English shriek/skrike and German schreien.
Audio | (file) |
skrika (present skriker, preterite skrek, supine skrikit, imperative skrik)
Active | Passive | |||
---|---|---|---|---|
Infinitive | skrika | skrikas | ||
Supine | skrikit | skrikits | ||
Imperative | skrik | — | ||
Imper. plural1 | skriken | — | ||
Present | Past | Present | Past | |
Indicative | skriker | skrek | skriks, skrikes | skreks |
Ind. plural1 | skrika | skreko | skrikas | skrekos |
Subjunctive2 | skrike | skreke | skrikes | skrekes |
Participles | ||||
Present participle | skrikande | |||
Past participle | skriken | |||
1 Archaic. 2 Dated. See the appendix on Swedish verbs. |