From Old Norse skynja, from skyn (“sense, perception, understanding”).
skynja (weak verb, third-person singular past indicative skynjaði, supine skynjað)
| infinitive (nafnháttur) |
að skynja | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| supine (sagnbót) |
skynjað | ||||
| present participle (lýsingarháttur nútíðar) |
skynjandi | ||||
| indicative (framsöguháttur) |
subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
| present (nútíð) |
ég skynja | við skynjum | present (nútíð) |
ég skynji | við skynjum |
| þú skynjar | þið skynjið | þú skynjir | þið skynjið | ||
| hann, hún, það skynjar | þeir, þær, þau skynja | hann, hún, það skynji | þeir, þær, þau skynji | ||
| past (þátíð) |
ég skynjaði | við skynjuðum | past (þátíð) |
ég skynjaði | við skynjuðum |
| þú skynjaðir | þið skynjuðuð | þú skynjaðir | þið skynjuðuð | ||
| hann, hún, það skynjaði | þeir, þær, þau skynjuðu | hann, hún, það skynjaði | þeir, þær, þau skynjuðu | ||
| imperative (boðháttur) |
skynja (þú) | skynjið (þið) | |||
| Forms with appended personal pronoun | |||||
| skynjaðu | skynjiði * | ||||
| * Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. | |||||
| infinitive (nafnháttur) |
að skynjast | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| supine (sagnbót) |
skynjast | ||||
| present participle (lýsingarháttur nútíðar) |
skynjandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses | ||||
| indicative (framsöguháttur) |
subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
| present (nútíð) |
ég skynjast | við skynjumst | present (nútíð) |
ég skynjist | við skynjumst |
| þú skynjast | þið skynjist | þú skynjist | þið skynjist | ||
| hann, hún, það skynjast | þeir, þær, þau skynjast | hann, hún, það skynjist | þeir, þær, þau skynjist | ||
| past (þátíð) |
ég skynjaðist | við skynjuðumst | past (þátíð) |
ég skynjaðist | við skynjuðumst |
| þú skynjaðist | þið skynjuðust | þú skynjaðist | þið skynjuðust | ||
| hann, hún, það skynjaðist | þeir, þær, þau skynjuðust | hann, hún, það skynjaðist | þeir, þær, þau skynjuðust | ||
| imperative (boðháttur) |
skynjast (þú) | skynjist (þið) | |||
| Forms with appended personal pronoun | |||||
| skynjastu | skynjisti * | ||||
| * Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. | |||||
| strong declension (sterk beyging) |
singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) | ||
| nominative (nefnifall) |
skynjaður | skynjuð | skynjað | skynjaðir | skynjaðar | skynjuð | |
| accusative (þolfall) |
skynjaðan | skynjaða | skynjað | skynjaða | skynjaðar | skynjuð | |
| dative (þágufall) |
skynjuðum | skynjaðri | skynjuðu | skynjuðum | skynjuðum | skynjuðum | |
| genitive (eignarfall) |
skynjaðs | skynjaðrar | skynjaðs | skynjaðra | skynjaðra | skynjaðra | |
| weak declension (veik beyging) |
singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
| masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) | ||
| nominative (nefnifall) |
skynjaði | skynjaða | skynjaða | skynjuðu | skynjuðu | skynjuðu | |
| accusative (þolfall) |
skynjaða | skynjuðu | skynjaða | skynjuðu | skynjuðu | skynjuðu | |
| dative (þágufall) |
skynjaða | skynjuðu | skynjaða | skynjuðu | skynjuðu | skynjuðu | |
| genitive (eignarfall) |
skynjaða | skynjuðu | skynjaða | skynjuðu | skynjuðu | skynjuðu | |
(This etymology is missing or incomplete. Please add to it, or discuss it at the Etymology scriptorium.)
skynja