slægja f (genitive singular slægju, nominative plural slægjur)
From Old Norse slœgja, from Proto-Germanic *slōgijōną.
slægja (weak verb, third-person singular past indicative slægði, supine slægt)
| infinitive (nafnháttur) |
að slægja | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| supine (sagnbót) |
slægt | ||||
| present participle (lýsingarháttur nútíðar) |
slægjandi | ||||
| indicative (framsöguháttur) |
subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
| present (nútíð) |
ég slægi | við slægjum | present (nútíð) |
ég slægi | við slægjum |
| þú slægir | þið slægið | þú slægir | þið slægið | ||
| hann, hún, það slægir | þeir, þær, þau slægja | hann, hún, það slægi | þeir, þær, þau slægi | ||
| past (þátíð) |
ég slægði | við slægðum | past (þátíð) |
ég slægði | við slægðum |
| þú slægðir | þið slægðuð | þú slægðir | þið slægðuð | ||
| hann, hún, það slægði | þeir, þær, þau slægðu | hann, hún, það slægði | þeir, þær, þau slægðu | ||
| imperative (boðháttur) |
slæg (þú) | slægið (þið) | |||
| Forms with appended personal pronoun | |||||
| slægðu | slægiði * | ||||
| * Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. | |||||
| infinitive (nafnháttur) |
að slægjast | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| supine (sagnbót) |
slægst | ||||
| present participle (lýsingarháttur nútíðar) |
slægjandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses | ||||
| indicative (framsöguháttur) |
subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
| present (nútíð) |
ég slægist | við slægjumst | present (nútíð) |
ég slægist | við slægjumst |
| þú slægist | þið slægist | þú slægist | þið slægist | ||
| hann, hún, það slægist | þeir, þær, þau slægjast | hann, hún, það slægist | þeir, þær, þau slægist | ||
| past (þátíð) |
ég slægðist | við slægðumst | past (þátíð) |
ég slægðist | við slægðumst |
| þú slægðist | þið slægðust | þú slægðist | þið slægðust | ||
| hann, hún, það slægðist | þeir, þær, þau slægðust | hann, hún, það slægðist | þeir, þær, þau slægðust | ||
| imperative (boðháttur) |
slægst (þú) | slægist (þið) | |||
| Forms with appended personal pronoun | |||||
| slægstu | slægisti * | ||||
| * Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. | |||||
| strong declension (sterk beyging) |
singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) | ||
| nominative (nefnifall) |
slægður | slægð | slægt | slægðir | slægðar | slægð | |
| accusative (þolfall) |
slægðan | slægða | slægt | slægða | slægðar | slægð | |
| dative (þágufall) |
slægðum | slægðri | slægðu | slægðum | slægðum | slægðum | |
| genitive (eignarfall) |
slægðs | slægðrar | slægðs | slægðra | slægðra | slægðra | |
| weak declension (veik beyging) |
singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
| masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) | ||
| nominative (nefnifall) |
slægði | slægða | slægða | slægðu | slægðu | slægðu | |
| accusative (þolfall) |
slægða | slægðu | slægða | slægðu | slægðu | slægðu | |
| dative (þágufall) |
slægða | slægðu | slægða | slægðu | slægðu | slægðu | |
| genitive (eignarfall) |
slægða | slægðu | slægða | slægðu | slægðu | slægðu | |