From slökkva (“to extinguish”) + lið (“team”).
slökkvilið n (genitive singular slökkviliðs, nominative plural slökkvilið)
singular | plural | |||
---|---|---|---|---|
indefinite | definite | indefinite | definite | |
nominative | slökkvilið | slökkviliðið | slökkvilið | slökkviliðin |
accusative | slökkvilið | slökkviliðið | slökkvilið | slökkviliðin |
dative | slökkviliði | slökkviliðinu | slökkviliðum | slökkviliðunum |
genitive | slökkviliðs | slökkviliðsins | slökkviliða | slökkviliðanna |