From Middle Dutch slicken, from Old Dutch *slikkon, from Proto-Germanic *slikkōną.
slikken
Conjugation of slikken (weak) | ||||
---|---|---|---|---|
infinitive | slikken | |||
past singular | slikte | |||
past participle | geslikt | |||
infinitive | slikken | |||
gerund | slikken n | |||
present tense | past tense | |||
1st person singular | slik | slikte | ||
2nd person sing. (jij) | slikt, slik2 | slikte | ||
2nd person sing. (u) | slikt | slikte | ||
2nd person sing. (gij) | slikt | slikte | ||
3rd person singular | slikt | slikte | ||
plural | slikken | slikten | ||
subjunctive sing.1 | slikke | slikte | ||
subjunctive plur.1 | slikken | slikten | ||
imperative sing. | slik | |||
imperative plur.1 | slikt | |||
participles | slikkend | geslikt | ||
1) Archaic. 2) In case of inversion. |