Inherited from Old Polish smęcien, from Proto-Slavic *sъmǫtьnъ, from *sъmǫtiti. By surface analysis, smęcić + -ny. Doublet of smutny.
smętny (comparative smętniejszy, superlative najsmętniejszy, derived adverb smętnie)
singular | plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|
masculine animate | masculine inanimate | feminine | neuter | virile (= masculine personal) | non-virile | |
nominative | smętny | smętna | smętne | smętni | smętne | |
genitive | smętnego | smętnej | smętnego | smętnych | ||
dative | smętnemu | smętnej | smętnemu | smętnym | ||
accusative | smętnego | smętny | smętną | smętne | smętnych | smętne |
instrumental | smętnym | smętną | smętnym | smętnymi | ||
locative | smętnym | smętnej | smętnym | smętnych |