From snær (“snow”) + krækill (“pearlwort”).
snækrækill m (genitive singular snækrækils, nominative plural snækræklar)
singular | plural | |||
---|---|---|---|---|
indefinite | definite | indefinite | definite | |
nominative | snækrækill | snækrækillinn | snækræklar | snækræklarnir |
accusative | snækrækil | snækrækilinn | snækrækla | snækræklana |
dative | snækrækli | snækræklinum | snækræklum | snækræklunum |
genitive | snækrækils | snækrækilsins | snækrækla | snækræklanna |