snara

Hello, you have come here looking for the meaning of the word snara. In DICTIOUS you will not only get to know all the dictionary meanings for the word snara, but we will also tell you about its etymology, its characteristics and you will know how to say snara in singular and plural. Everything you need to know about the word snara you have here. The definition of the word snara will help you to be more precise and correct when speaking or writing your texts. Knowing the definition ofsnara, as well as those of other words, enriches your vocabulary and provides you with more and better linguistic resources.

Icelandic

Icelandic Wikipedia has an article on:
Wikipedia is
A bull being snared with a lasso.
A noose.
A loop in graph theory.

Etymology 1

From Old Norse snara, from Proto-Germanic *snarhǭ (sling), synchronically analyzed as a deverbal from snara (to snare, lasso), see lemma below.

Noun

snara f (genitive singular snöru, nominative plural snörur)

  1. a trap, a snare
  2. a noose
  3. (graph theory) a loop
Declension
Declension of snara (feminine)
singular plural
indefinite definite indefinite definite
nominative snara snaran snörur snörurnar
accusative snöru snöruna snörur snörurnar
dative snöru snörunni snörum snörunum
genitive snöru snörunnar snara snaranna
Synonyms

References

  • Kristín Bjarnadóttir, editor (2002–2025), “snara”, in Beygingarlýsing íslensks nútímamáls [The Database of Modern Icelandic Inflection] (in Icelandic), Reykjavík: The Árni Magnússon Institute for Icelandic Studies

Etymology 2

Inherited from Old Norse snara.

Verb

snara (weak verb, third-person singular past indicative snaraði, supine snarað)

  1. to snare, to lasso
    Synonym: fanga
  2. to translate hastily
    Synonym: þýða
Conjugation
snara – active voice (germynd)
infinitive nafnháttur snara
supine sagnbót snarað
present participle
snarandi
indicative
subjunctive
present
past
present
past
singular ég snara snaraði snari snaraði
þú snarar snaraðir snarir snaraðir
hann, hún, það snarar snaraði snari snaraði
plural við snörum snöruðum snörum snöruðum
þið snarið snöruðuð snarið snöruðuð
þeir, þær, þau snara snöruðu snari snöruðu
imperative boðháttur
singular þú snara (þú), snaraðu
plural þið snarið (þið), snariði1
1 Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
snarast – mediopassive voice (miðmynd)
infinitive nafnháttur snarast
supine sagnbót snarast
present participle
snarandist (rare; see appendix)
indicative
subjunctive
present
past
present
past
singular ég snarast snaraðist snarist snaraðist
þú snarast snaraðist snarist snaraðist
hann, hún, það snarast snaraðist snarist snaraðist
plural við snörumst snöruðumst snörumst snöruðumst
þið snarist snöruðust snarist snöruðust
þeir, þær, þau snarast snöruðust snarist snöruðust
imperative boðháttur
singular þú snarast (þú), snarastu
plural þið snarist (þið), snaristi1
1 Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
snaraður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
strong declension
(sterk beyging)
singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)
feminine
(kvenkyn)
neuter
(hvorugkyn)
masculine
(karlkyn)
feminine
(kvenkyn)
neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)
snaraður snöruð snarað snaraðir snaraðar snöruð
accusative
(þolfall)
snaraðan snaraða snarað snaraða snaraðar snöruð
dative
(þágufall)
snöruðum snaraðri snöruðu snöruðum snöruðum snöruðum
genitive
(eignarfall)
snaraðs snaraðrar snaraðs snaraðra snaraðra snaraðra
weak declension
(veik beyging)
singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)
feminine
(kvenkyn)
neuter
(hvorugkyn)
masculine
(karlkyn)
feminine
(kvenkyn)
neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)
snaraði snaraða snaraða snöruðu snöruðu snöruðu
accusative
(þolfall)
snaraða snöruðu snaraða snöruðu snöruðu snöruðu
dative
(þágufall)
snaraða snöruðu snaraða snöruðu snöruðu snöruðu
genitive
(eignarfall)
snaraða snöruðu snaraða snöruðu snöruðu snöruðu
Derived terms

References

  • Kristín Bjarnadóttir, editor (2002–2025), “snara”, in Beygingarlýsing íslensks nútímamáls [The Database of Modern Icelandic Inflection] (in Icelandic), Reykjavík: The Árni Magnússon Institute for Icelandic Studies

Old Swedish

Alternative forms

Etymology

From Old Norse snara, from Proto-Germanic *snarhǭ.

Noun

snara f

  1. snare

Declension

Declension of snara (on-stem)
singular plural
indefinite definite indefinite definite
nominative snara snaran snaru(r), -o(r) snaruna(r), -ona(r)
accusative snaru, -o snaruna, -ona snaru(r), -o(r) snaruna(r), -ona(r)
dative snaru, -o snarunni, -onne snarum, -om snarumin, -omen
genitive snaru, -o snarunna(r), -onna(r) snara snaranna

Descendants

  • Swedish: snara

Swedish

Etymology

From Old Swedish snara, from Old Norse snara, from Proto-Germanic *snarhǭ.

Adjective

snara

  1. inflection of snar:
    1. definite singular
    2. plural

Noun

snara c

  1. a snare, a trap
  2. a noose

Declension

Descendants

References

Anagrams