snarka (weak verb, third-person singular past indicative snarkaði, supine snarkað)
| infinitive (nafnháttur) |
að snarka | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| supine (sagnbót) |
snarkað | ||||
| present participle (lýsingarháttur nútíðar) |
snarkandi | ||||
| indicative (framsöguháttur) |
subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
| present (nútíð) |
ég snarka | við snörkum | present (nútíð) |
ég snarki | við snörkum |
| þú snarkar | þið snarkið | þú snarkir | þið snarkið | ||
| hann, hún, það snarkar | þeir, þær, þau snarka | hann, hún, það snarki | þeir, þær, þau snarki | ||
| past (þátíð) |
ég snarkaði | við snörkuðum | past (þátíð) |
ég snarkaði | við snörkuðum |
| þú snarkaðir | þið snörkuðuð | þú snarkaðir | þið snörkuðuð | ||
| hann, hún, það snarkaði | þeir, þær, þau snörkuðu | hann, hún, það snarkaði | þeir, þær, þau snörkuðu | ||
| imperative (boðháttur) |
snarka (þú) | snarkið (þið) | |||
| Forms with appended personal pronoun | |||||
| snarkaðu | snarkiði * | ||||
| * Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. | |||||
Borrowed from Middle Low German snorken, snarken, from Old Saxon *snarkōn, from Proto-West Germanic *snarkōn.[1]
snarka (present snarkar, preterite snarkade, supine snarkat, imperative snarka)
| Active | Passive | |||
|---|---|---|---|---|
| Infinitive | snarka | snarkas | ||
| Supine | snarkat | snarkats | ||
| Imperative | snarka | — | ||
| Imper. plural1 | snarken | — | ||
| Present | Past | Present | Past | |
| Indicative | snarkar | snarkade | snarkas | snarkades |
| Ind. plural1 | snarka | snarkade | snarkas | snarkades |
| Subjunctive2 | snarke | snarkade | snarkes | snarkades |
| Participles | ||||
| Present participle | snarkande | |||
| Past participle | — | |||
| 1 Archaic. 2 Dated. See the appendix on Swedish verbs. | ||||