From spakur (“wise”) + mæli (“speech, saying”).
spakmæli n (genitive singular spakmælis, nominative plural spakmæli)
Declension of spakmæli | ||||
---|---|---|---|---|
n-s | singular | plural | ||
indefinite | definite | indefinite | definite | |
nominative | spakmæli | spakmælið | spakmæli | spakmælin |
accusative | spakmæli | spakmælið | spakmæli | spakmælin |
dative | spakmæli | spakmælinu | spakmælum | spakmælunum |
genitive | spakmælis | spakmælisins | spakmæla | spakmælanna |