stama (weak verb, third-person singular past indicative stamaði, supine stamað)
infinitive (nafnháttur) |
að stama | ||||
---|---|---|---|---|---|
supine (sagnbót) |
stamað | ||||
present participle (lýsingarháttur nútíðar) |
stamandi | ||||
indicative (framsöguháttur) |
subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
present (nútíð) |
ég stama | við stömum | present (nútíð) |
ég stami | við stömum |
þú stamar | þið stamið | þú stamir | þið stamið | ||
hann, hún, það stamar | þeir, þær, þau stama | hann, hún, það stami | þeir, þær, þau stami | ||
past (þátíð) |
ég stamaði | við stömuðum | past (þátíð) |
ég stamaði | við stömuðum |
þú stamaðir | þið stömuðuð | þú stamaðir | þið stömuðuð | ||
hann, hún, það stamaði | þeir, þær, þau stömuðu | hann, hún, það stamaði | þeir, þær, þau stömuðu | ||
imperative (boðháttur) |
stama (þú) | stamið (þið) | |||
Forms with appended personal pronoun | |||||
stamaðu | stamiði * | ||||
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. |