From staro- (“old”) + nowogrodzki.
staronowogrodzki (not comparable, no derived adverb)
singular | plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|
masculine animate | masculine inanimate | feminine | neuter | virile (= masculine personal) | non-virile | |
nominative | staronowogrodzki | staronowogrodzka | staronowogrodzkie | staronowogrodzcy | staronowogrodzkie | |
genitive | staronowogrodzkiego | staronowogrodzkiej | staronowogrodzkiego | staronowogrodzkich | ||
dative | staronowogrodzkiemu | staronowogrodzkiej | staronowogrodzkiemu | staronowogrodzkim | ||
accusative | staronowogrodzkiego | staronowogrodzki | staronowogrodzką | staronowogrodzkie | staronowogrodzkich | staronowogrodzkie |
instrumental | staronowogrodzkim | staronowogrodzką | staronowogrodzkim | staronowogrodzkimi | ||
locative | staronowogrodzkim | staronowogrodzkiej | staronowogrodzkim | staronowogrodzkich |