stig (“degree”) + bending (“inflection”)
stigbending f (genitive singular stigbendingar, plural stigbendingar)
f6 | singular | plural | ||
---|---|---|---|---|
indefinite | definite | indefinite | definite | |
nominative | stigbending | stigbendingin | stigbendingar | stigbendingarnar |
accusative | stigbending | stigbendingina | stigbendingar | stigbendingarnar |
dative | stigbending | stigbendingini | stigbendingum | stigbendingunum |
genitive | stigbendingar | stigbendingarinnar | stigbendinga | stigbendinganna |