From stjórn (“control, government”) + bylting (“upheaval, revolution”).
stjórnarbylting f (genitive singular stjórnarbyltingar, nominative plural stjórnarbyltingar)
singular | plural | |||
---|---|---|---|---|
indefinite | definite | indefinite | definite | |
nominative | stjórnarbylting | stjórnarbyltingin | stjórnarbyltingar | stjórnarbyltingarnar |
accusative | stjórnarbyltingu | stjórnarbyltinguna | stjórnarbyltingar | stjórnarbyltingarnar |
dative | stjórnarbyltingu | stjórnarbyltingunni | stjórnarbyltingum | stjórnarbyltingunum |
genitive | stjórnarbyltingar | stjórnarbyltingarinnar | stjórnarbyltinga | stjórnarbyltinganna |