From sto- + łeb + -ny. First attested in 1674.[1]
stołebny (not comparable, no derived adverb)
singular | plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|
masculine animate | masculine inanimate | feminine | neuter | virile (= masculine personal) | non-virile | |
nominative | stołebny | stołebna | stołebne | stołebni | stołebne | |
genitive | stołebnego | stołebnej | stołebnego | stołebnych | ||
dative | stołebnemu | stołebnej | stołebnemu | stołebnym | ||
accusative | stołebnego | stołebny | stołebną | stołebne | stołebnych | stołebne |
instrumental | stołebnym | stołebną | stołebnym | stołebnymi | ||
locative | stołebnym | stołebnej | stołebnym | stołebnych |