From the noun strönd (“beach, shore”).
stranda (weak verb, third-person singular past indicative strandaði, supine strandað)
| infinitive (nafnháttur) |
að stranda | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| supine (sagnbót) |
strandað | ||||
| present participle (lýsingarháttur nútíðar) |
strandandi | ||||
| indicative (framsöguháttur) |
subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
| present (nútíð) |
ég stranda | við ströndum | present (nútíð) |
ég strandi | við ströndum |
| þú strandar | þið strandið | þú strandir | þið strandið | ||
| hann, hún, það strandar | þeir, þær, þau stranda | hann, hún, það strandi | þeir, þær, þau strandi | ||
| past (þátíð) |
ég strandaði | við strönduðum | past (þátíð) |
ég strandaði | við strönduðum |
| þú strandaðir | þið strönduðuð | þú strandaðir | þið strönduðuð | ||
| hann, hún, það strandaði | þeir, þær, þau strönduðu | hann, hún, það strandaði | þeir, þær, þau strönduðu | ||
| imperative (boðháttur) |
stranda (þú) | strandið (þið) | |||
| Forms with appended personal pronoun | |||||
| strandaðu | strandiði * | ||||
| * Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. | |||||
stranda
stranda m or f
stranda
stranda f
stranda
From strand (“beach, shore”) + -a.
stranda (present strandar, preterite strandade, supine strandat, imperative stranda)
| Active | Passive | |||
|---|---|---|---|---|
| Infinitive | stranda | strandas | ||
| Supine | strandat | strandats | ||
| Imperative | stranda | — | ||
| Imper. plural1 | stranden | — | ||
| Present | Past | Present | Past | |
| Indicative | strandar | strandade | strandas | strandades |
| Ind. plural1 | stranda | strandade | strandas | strandades |
| Subjunctive2 | strande | strandade | strandes | strandades |
| Participles | ||||
| Present participle | strandande | |||
| Past participle | strandad | |||
| 1 Archaic. 2 Dated. See the appendix on Swedish verbs. | ||||