stratocumulus (plural stratocumuli)
|
Learned borrowing from Latin stratocumulus.
stratocumulus
Inflection of stratocumulus (Kotus type 39/vastaus, no gradation) | ||||
---|---|---|---|---|
nominative | stratocumulus | stratocumulukset | ||
genitive | stratocumuluksen | stratocumulusten stratocumuluksien | ||
partitive | stratocumulusta | stratocumuluksia | ||
illative | stratocumulukseen | stratocumuluksiin | ||
singular | plural | |||
nominative | stratocumulus | stratocumulukset | ||
accusative | nom. | stratocumulus | stratocumulukset | |
gen. | stratocumuluksen | |||
genitive | stratocumuluksen | stratocumulusten stratocumuluksien | ||
partitive | stratocumulusta | stratocumuluksia | ||
inessive | stratocumuluksessa | stratocumuluksissa | ||
elative | stratocumuluksesta | stratocumuluksista | ||
illative | stratocumulukseen | stratocumuluksiin | ||
adessive | stratocumuluksella | stratocumuluksilla | ||
ablative | stratocumulukselta | stratocumuluksilta | ||
allative | stratocumulukselle | stratocumuluksille | ||
essive | stratocumuluksena | stratocumuluksina | ||
translative | stratocumulukseksi | stratocumuluksiksi | ||
abessive | stratocumuluksetta | stratocumuluksitta | ||
instructive | — | stratocumuluksin | ||
comitative | See the possessive forms below. |
Borrowed from French strato-cumulus. By surface analysis, strato- + cumulus.
stratocumulus m (uncountable)
singular | ||
---|---|---|
m gender | indefinite articulation | definite articulation |
nominative/accusative | (un) stratocumulus | stratocumulusul |
genitive/dative | (unui) stratocumulus | stratocumulusului |
vocative | stratocumulusule |