Borrowed from Latin stratus. Doublet of strath.
Audio (Southern England) | (file) |
stratus (usually uncountable, plural strati)
|
stratus
Inflection of stratus (Kotus type 39/vastaus, no gradation) | ||||
---|---|---|---|---|
nominative | stratus | stratukset | ||
genitive | stratuksen | stratusten stratuksien | ||
partitive | stratusta | stratuksia | ||
illative | stratukseen | stratuksiin | ||
singular | plural | |||
nominative | stratus | stratukset | ||
accusative | nom. | stratus | stratukset | |
gen. | stratuksen | |||
genitive | stratuksen | stratusten stratuksien | ||
partitive | stratusta | stratuksia | ||
inessive | stratuksessa | stratuksissa | ||
elative | stratuksesta | stratuksista | ||
illative | stratukseen | stratuksiin | ||
adessive | stratuksella | stratuksilla | ||
ablative | stratukselta | stratuksilta | ||
allative | stratukselle | stratuksille | ||
essive | stratuksena | stratuksina | ||
translative | stratukseksi | stratuksiksi | ||
abessive | stratuksetta | stratuksitta | ||
instructive | — | stratuksin | ||
comitative | See the possessive forms below. |
Perfect passive participle of sternō (“spread out”). Diachronically, from Proto-Italic *strātos, from Proto-Indo-European *str̥h₃tós. Cognate with Proto-Celtic *stratos (“valley”), ealier *“spread-out land”, Ancient Greek στρωτός (strōtós, “bestrewn, spread, laid out; smooth”), στρατός (stratós, “army, war band”), and Sanskrit स्तृत (stṛtá, “bestrewn, spread (out); extended, spacious; covered; overthrown”).
strātus (feminine strāta, neuter strātum); first/second-declension participle
First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | strātus | strāta | strātum | strātī | strātae | strāta | |
Genitive | strātī | strātae | strātī | strātōrum | strātārum | strātōrum | |
Dative | strātō | strātō | strātīs | ||||
Accusative | strātum | strātam | strātum | strātōs | strātās | strāta | |
Ablative | strātō | strātā | strātō | strātīs | |||
Vocative | strāte | strāta | strātum | strātī | strātae | strāta |
strātus m (genitive strātūs); fourth declension
Fourth-declension noun.
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | strātus | strātūs |
Genitive | strātūs | strātuum |
Dative | strātuī | strātibus |
Accusative | strātum | strātūs |
Ablative | strātū | strātibus |
Vocative | strātus | strātūs |
strātūs
Borrowed from French stratus, from Latin stratus.
stratus m (uncountable)
singular | ||
---|---|---|
m gender | indefinite articulation | definite articulation |
nominative/accusative | (un) stratus | stratusul |
genitive/dative | (unui) stratus | stratusului |
vocative | stratusule |