From strijd (“battle”) + vaardig.
strijdvaardig (comparative strijdvaardiger, superlative strijdvaardigst)
Declension of strijdvaardig | ||||
---|---|---|---|---|
uninflected | strijdvaardig | |||
inflected | strijdvaardige | |||
comparative | strijdvaardiger | |||
positive | comparative | superlative | ||
predicative/adverbial | strijdvaardig | strijdvaardiger | het strijdvaardigst het strijdvaardigste | |
indefinite | m./f. sing. | strijdvaardige | strijdvaardigere | strijdvaardigste |
n. sing. | strijdvaardig | strijdvaardiger | strijdvaardigste | |
plural | strijdvaardige | strijdvaardigere | strijdvaardigste | |
definite | strijdvaardige | strijdvaardigere | strijdvaardigste | |
partitive | strijdvaardigs | strijdvaardigers | — |