strita

Hello, you have come here looking for the meaning of the word strita. In DICTIOUS you will not only get to know all the dictionary meanings for the word strita, but we will also tell you about its etymology, its characteristics and you will know how to say strita in singular and plural. Everything you need to know about the word strita you have here. The definition of the word strita will help you to be more precise and correct when speaking or writing your texts. Knowing the definition ofstrita, as well as those of other words, enriches your vocabulary and provides you with more and better linguistic resources.

Icelandic

Pronunciation

Verb

strita (weak verb, third-person singular past indicative stritaði, supine stritað)

  1. (intransitive) to toil, to work hard
    Synonyms: erfiða, puða, streða, púla, baksa, basla, hamast, djöflast

Conjugation

strita — active voice (germynd)
infinitive
(nafnháttur) 		að strita
supine
(sagnbót) 		stritað
present participle
(lýsingarháttur nútíðar) 		stritandi
indicative
(framsöguháttur) 		subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð) 		ég strita við stritum present
(nútíð) 		ég striti við stritum
þú stritar þið stritið þú stritir þið stritið
hann, hún, það stritar þeir, þær, þau strita hann, hún, það striti þeir, þær, þau striti
past
(þátíð) 		ég stritaði við strituðum past
(þátíð) 		ég stritaði við strituðum
þú stritaðir þið strituðuð þú stritaðir þið strituðuð
hann, hún, það stritaði þeir, þær, þau strituðu hann, hún, það stritaði þeir, þær, þau strituðu
imperative
(boðháttur) 		strita (þú) stritið (þið)
Forms with appended personal pronoun
stritaðu stritiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
stritast — mediopassive voice (miðmynd)
infinitive
(nafnháttur) 		að stritast
supine
(sagnbót) 		stritast
present participle
(lýsingarháttur nútíðar) 		stritandist **
** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
indicative
(framsöguháttur) 		subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð) 		ég stritast við stritumst present
(nútíð) 		ég stritist við stritumst
þú stritast þið stritist þú stritist þið stritist
hann, hún, það stritast þeir, þær, þau stritast hann, hún, það stritist þeir, þær, þau stritist
past
(þátíð) 		ég stritaðist við strituðumst past
(þátíð) 		ég stritaðist við strituðumst
þú stritaðist þið strituðust þú stritaðist þið strituðust
hann, hún, það stritaðist þeir, þær, þau strituðust hann, hún, það stritaðist þeir, þær, þau strituðust
imperative
(boðháttur) 		stritast (þú) stritist (þið)
Forms with appended personal pronoun
stritastu stritisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
stritaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
strong declension
(sterk beyging) 		singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn) 		feminine
(kvenkyn) 		neuter
(hvorugkyn) 		masculine
(karlkyn) 		feminine
(kvenkyn) 		neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall) 		stritaður strituð stritað stritaðir stritaðar strituð
accusative
(þolfall) 		stritaðan stritaða stritað stritaða stritaðar strituð
dative
(þágufall) 		strituðum stritaðri strituðu strituðum strituðum strituðum
genitive
(eignarfall) 		stritaðs stritaðrar stritaðs stritaðra stritaðra stritaðra
weak declension
(veik beyging) 		singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn) 		feminine
(kvenkyn) 		neuter
(hvorugkyn) 		masculine
(karlkyn) 		feminine
(kvenkyn) 		neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall) 		stritaði stritaða stritaða strituðu strituðu strituðu
accusative
(þolfall) 		stritaða strituðu stritaða strituðu strituðu strituðu
dative
(þágufall) 		stritaða strituðu stritaða strituðu strituðu strituðu
genitive
(eignarfall) 		stritaða strituðu stritaða strituðu strituðu strituðu

Derived terms

  • strit (“toil, hard work”)

Old Norse

Etymology

(This etymology is missing or incomplete. Please add to it, or discuss it at the Etymology scriptorium.)

Verb

strita

  1. (transitive) to drag with difficulty

Conjugation

Conjugation of strita — active (weak class 2)
infinitive strita
present participle stritandi
past participle stritaðr
indicative present past
1st-person singular strita stritaða
2nd-person singular stritar stritaðir
3rd-person singular stritar stritaði
1st-person plural stritum strituðum
2nd-person plural stritið strituðuð
3rd-person plural strita strituðu
subjunctive present past
1st-person singular strita stritaða
2nd-person singular stritir stritaðir
3rd-person singular striti stritaði
1st-person plural stritim stritaðim
2nd-person plural stritið stritaðið
3rd-person plural striti stritaði
imperative present
2nd-person singular strita
1st-person plural stritum
2nd-person plural stritið
Conjugation of strita — mediopassive (weak class 2)
infinitive stritask
present participle stritandisk
past participle stritazk
indicative present past
1st-person singular stritumk strituðumk
2nd-person singular stritask stritaðisk
3rd-person singular stritask stritaðisk
1st-person plural stritumsk strituðumsk
2nd-person plural stritizk strituðuzk
3rd-person plural stritask strituðusk
subjunctive present past
1st-person singular stritumk strituðumk
2nd-person singular stritisk stritaðisk
3rd-person singular stritisk stritaðisk
1st-person plural stritimsk stritaðimsk
2nd-person plural stritizk stritaðizk
3rd-person plural stritisk stritaðisk
imperative present
2nd-person singular stritask
1st-person plural stritumsk
2nd-person plural stritizk

Descendants

  • Icelandic: strita
  • Norwegian Nynorsk: streta, strete

References

  • “strita”, in Geir T. Zoëga (1910) A Concise Dictionary of Old Icelandic, Oxford: Clarendon Press
Wikious
Boobota
Sagapedia