strzelić

Old Polish

Etymology

Inherited from Proto-Slavic *strěliti. First attested in the fifteenth century.

Pronunciation

• IPA^(key): (10^th–15^th CE) /str̝ɛlʲit͡ɕ/
• IPA^(key): (15^th CE) /str̝ɛlʲit͡ɕ/

Verb

strzelić pf (imperfective strzelać)

1. to shoot (to release a shot from a weapon)
   • 1930 [Fifteenth century], “III Reg”, in Ludwik Bernacki, editor, Biblia królowej Zofii (Biblia szaroszpatacka)‎, section 34,22:

     Zatym geden møsz napyøl løczisko, w nyeistnoscz strzelyl strzalø (in incertum sagittam dirigens) a nagodø zastrzelyl krolya israhelskego

     [Zatym jeden mąż napiął łęczysko, w nieistność strzelil strzałę (in incertum sagittam dirigens) a nagodą zastrzelił krola israhelskiego]

2. to shoot (to hit with a shot)
   • 1930 [Fifteenth century], “I Reg”, in Ludwik Bernacki, editor, Biblia królowej Zofii (Biblia szaroszpatacka)‎, section 37,20:

     Gdisz byeszal pacholek na to myasto, gdze bil strzelyl Ionatas (venit itaque puer ad locum iaculi, quod miserat Ionathas)

     [Gdyż bieżał pachołek na to miasto, gdzie był strzelił Jonatas (venit itaque puer ad locum iaculi, quod miserat Ionathas)]

Derived terms

Related terms

Descendants

• Polish: strzelić
• Silesian: strzelić

References

• Boryś, Wiesław (2005) “strzelić”, in Słownik etymologiczny języka polskiego (in Polish), Kraków: Wydawnictwo Literackie, →ISBN
• B. Sieradzka-Baziur, editor (2011–2015), “strzelić”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN

Polish

Etymology

Inherited from Old Polish strzelić. By surface analysis, strzała +‎ -ić.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈstʂɛ.lit͡ɕ/

• Audio

  (file)

• Rhymes: -ɛlit͡ɕ
• Syllabification: strze‧lić

Verb

strzelić pf (imperfective strzelać)

1. (intransitive) to shoot, to fire a projectile weapon

   Synonyms: see Thesaurus:bić

2. (intransitive, of a firearm) to fire
3. (transitive) to shoot (to kill wild game with a projectile weapon)
4. (intransitive) to shoot (to give off a loud sound similar to that of a gun) , ,

   strzelić palcami ― to pop one's fingers

   strzelić drzwiami ― to slam the door

   strzelić w kręgosłupie ― to pop (in) one's spine

5. (intransitive, colloquial) to pop, to burst

   Synonym: pęknąć

6. (intransitive, sports) to shoot (to send a ball towards a goal with a hit) or
7. (transitive, sports) to shoot, to score (to gain a point by shooting)

   Synonym: zaaplikować

8. (intransitive, literary) to shoot up (to suddenly go upward)
9. (intransitive, literary) to shoot up (to grow taller or larger rapidly)

   Synonym: śmignąć

10. (transitive, colloquial) to hit or

    Synonyms: see Thesaurus:bić

11. (transitive, colloquial) to shoot (to quickly drink a small portion of alcohol)
12. (transitive) to shoot off at the mouth
13. (intransitive) to shoot, to guess
14. (transitive, colloquial) used as a light verb, particularly to replace zrobić (“to do, to make”)
15. (intransitive, mining) to explode

Conjugation

Derived terms

References

Further reading

• strzelić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• strzelić in Polish dictionaries at PWN
• Maria Renata Mayenowa, Stanisław Rospond, Witold Taszycki, Stefan Hrabec, Władysław Kuraszkiewicz (2010-2023) “strzelić”, in Słownik Polszczyzny XVI Wieku [A Dictionary of 16th Century Polish]
• “STRZELIĆ”, in Elektroniczny Słownik Języka Polskiego XVII i XVIII Wieku [Electronic Dictionary of the Polish Language of the XVII and XVIII Century], 23.04.2013
• Samuel Bogumił Linde (1807–1814) “strzelić”, in Słownik języka polskiego‎
• Aleksander Zdanowicz (1861) “strzelić”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861‎
• J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1915), “strzelić”, in Słownik języka polskiego‎ (in Polish), volume 6, Warsaw, page 476
• strzelić in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego