From Old Norse styrkja, from Proto-Germanic *sturkijaną.
styrkja (weak verb, third-person singular past indicative styrkti, supine styrkt)
| infinitive (nafnháttur) |
að styrkja | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| supine (sagnbót) |
styrkt | ||||
| present participle (lýsingarháttur nútíðar) |
styrkjandi | ||||
| indicative (framsöguháttur) |
subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
| present (nútíð) |
ég styrki | við styrkjum | present (nútíð) |
ég styrki | við styrkjum |
| þú styrkir | þið styrkið | þú styrkir | þið styrkið | ||
| hann, hún, það styrkir | þeir, þær, þau styrkja | hann, hún, það styrki | þeir, þær, þau styrki | ||
| past (þátíð) |
ég styrkti | við styrktum | past (þátíð) |
ég styrkti | við styrktum |
| þú styrktir | þið styrktuð | þú styrktir | þið styrktuð | ||
| hann, hún, það styrkti | þeir, þær, þau styrktu | hann, hún, það styrkti | þeir, þær, þau styrktu | ||
| imperative (boðháttur) |
styrk (þú) | styrkið (þið) | |||
| Forms with appended personal pronoun | |||||
| styrktu | styrkiði * | ||||
| * Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. | |||||
| infinitive (nafnháttur) |
að styrkjast | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| supine (sagnbót) |
styrkst | ||||
| present participle (lýsingarháttur nútíðar) |
styrkjandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses | ||||
| indicative (framsöguháttur) |
subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
| present (nútíð) |
ég styrkist | við styrkjumst | present (nútíð) |
ég styrkist | við styrkjumst |
| þú styrkist | þið styrkist | þú styrkist | þið styrkist | ||
| hann, hún, það styrkist | þeir, þær, þau styrkjast | hann, hún, það styrkist | þeir, þær, þau styrkist | ||
| past (þátíð) |
ég styrktist | við styrktumst | past (þátíð) |
ég styrktist | við styrktumst |
| þú styrktist | þið styrktust | þú styrktist | þið styrktust | ||
| hann, hún, það styrktist | þeir, þær, þau styrktust | hann, hún, það styrktist | þeir, þær, þau styrktust | ||
| imperative (boðháttur) |
styrkst (þú) | styrkist (þið) | |||
| Forms with appended personal pronoun | |||||
| styrkstu | styrkisti * | ||||
| * Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. | |||||
| strong declension (sterk beyging) |
singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) | ||
| nominative (nefnifall) |
styrktur | styrkt | styrkt | styrktir | styrktar | styrkt | |
| accusative (þolfall) |
styrktan | styrkta | styrkt | styrkta | styrktar | styrkt | |
| dative (þágufall) |
styrktum | styrktri | styrktu | styrktum | styrktum | styrktum | |
| genitive (eignarfall) |
styrkts | styrktrar | styrkts | styrktra | styrktra | styrktra | |
| weak declension (veik beyging) |
singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
| masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) | ||
| nominative (nefnifall) |
styrkti | styrkta | styrkta | styrktu | styrktu | styrktu | |
| accusative (þolfall) |
styrkta | styrktu | styrkta | styrktu | styrktu | styrktu | |
| dative (þágufall) |
styrkta | styrktu | styrkta | styrktu | styrktu | styrktu | |
| genitive (eignarfall) |
styrkta | styrktu | styrkta | styrktu | styrktu | styrktu | |
From Old Norse styrkja, from styrkr (“strong”).
styrkja (present tense styrkjer, past tense styrkte, past participle styrkt, passive infinitive styrkjast, present participle styrkjande, imperative styrk)