sufficio

Hello, you have come here looking for the meaning of the word sufficio. In DICTIOUS you will not only get to know all the dictionary meanings for the word sufficio, but we will also tell you about its etymology, its characteristics and you will know how to say sufficio in singular and plural. Everything you need to know about the word sufficio you have here. The definition of the word sufficio will help you to be more precise and correct when speaking or writing your texts. Knowing the definition ofsufficio, as well as those of other words, enriches your vocabulary and provides you with more and better linguistic resources.

Latin

Alternative forms

Etymology

From sub- (under; behind; at the foot of; close to; within) +‎ faciō (do, make).

Pronunciation

Verb

sufficiō (present infinitive sufficere, perfect active suffēcī, supine suffectum); third conjugation iō-variant

  1. to supply, provide, afford, give, fill, imbue, furnish, yield, produce
    • 29 BCE – 19 BCE, Virgil, Aeneid 2.617–618:
      “‘Ipse pater Danaīs animōs vīrēsque secundās
      sufficit, ipse deōs in Dardana suscitat arma.’”
      “‘Their Father himself provides the Danaans courage and victorious strength, himself stirs the gods against the Dardan weaponry.’”
      (Venus allows Aeneas to see the gods, and foremost among them, Zeus or Jupiter favors the Greeks against the Trojans.)
  2. to put under or among
  3. to dip, dye, steep, impregnate, tinge, imbue
  4. to appoint to a vacancy, choose as a substitute, employ in
  5. (of a building) to lay a foundation for
  6. (intransitive) to be sufficient, be adequate, be capable, suffice, avail, satisfy
    Synonym: suppeditō

Conjugation

   Conjugation of sufficiō (third conjugation -variant)
indicative singular plural
first second third first second third
active present sufficiō sufficis sufficit sufficimus sufficitis sufficiunt
imperfect sufficiēbam sufficiēbās sufficiēbat sufficiēbāmus sufficiēbātis sufficiēbant
future sufficiam sufficiēs sufficiet sufficiēmus sufficiētis sufficient
perfect suffēcī suffēcistī suffēcit suffēcimus suffēcistis suffēcērunt,
suffēcēre
pluperfect suffēceram suffēcerās suffēcerat suffēcerāmus suffēcerātis suffēcerant
future perfect suffēcerō suffēceris suffēcerit suffēcerimus suffēceritis suffēcerint
passive present sufficior sufficeris,
sufficere
sufficitur sufficimur sufficiminī sufficiuntur
imperfect sufficiēbar sufficiēbāris,
sufficiēbāre
sufficiēbātur sufficiēbāmur sufficiēbāminī sufficiēbantur
future sufficiar sufficiēris,
sufficiēre
sufficiētur sufficiēmur sufficiēminī sufficientur
perfect suffectus + present active indicative of sum
pluperfect suffectus + imperfect active indicative of sum
future perfect suffectus + future active indicative of sum
subjunctive singular plural
first second third first second third
active present sufficiam sufficiās sufficiat sufficiāmus sufficiātis sufficiant
imperfect sufficerem sufficerēs sufficeret sufficerēmus sufficerētis sufficerent
perfect suffēcerim suffēcerīs suffēcerit suffēcerīmus suffēcerītis suffēcerint
pluperfect suffēcissem suffēcissēs suffēcisset suffēcissēmus suffēcissētis suffēcissent
passive present sufficiar sufficiāris,
sufficiāre
sufficiātur sufficiāmur sufficiāminī sufficiantur
imperfect sufficerer sufficerēris,
sufficerēre
sufficerētur sufficerēmur sufficerēminī sufficerentur
perfect suffectus + present active subjunctive of sum
pluperfect suffectus + imperfect active subjunctive of sum
imperative singular plural
first second third first second third
active present suffice sufficite
future sufficitō sufficitō sufficitōte sufficiuntō
passive present sufficere sufficiminī
future sufficitor sufficitor sufficiuntor
non-finite forms active passive
present perfect future present perfect future
infinitives sufficere suffēcisse suffectūrum esse sufficī suffectum esse suffectum īrī
participles sufficiēns suffectūrus suffectus sufficiendus,
sufficiundus
verbal nouns gerund supine
genitive dative accusative ablative accusative ablative
sufficiendī sufficiendō sufficiendum sufficiendō suffectum suffectū

Synonyms

Derived terms

Related terms

Descendants

  • Old French: susfire, sufire

References

  • sufficio”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • sufficio”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • sufficio in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
  • Carl Meißner, Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book, London: Macmillan and Co.
    • to elect a man to fill the place of another who has died whilst in office: sufficere aliquem in alicuius locum or alicui