susurro

Hello, you have come here looking for the meaning of the word susurro. In DICTIOUS you will not only get to know all the dictionary meanings for the word susurro, but we will also tell you about its etymology, its characteristics and you will know how to say susurro in singular and plural. Everything you need to know about the word susurro you have here. The definition of the word susurro will help you to be more precise and correct when speaking or writing your texts. Knowing the definition ofsusurro, as well as those of other words, enriches your vocabulary and provides you with more and better linguistic resources.
See also: susurró

Latin

Pronunciation

Etymology 1

From susurrus +‎ .

Verb

susurrō (present infinitive susurrāre, perfect active susurrāvī, supine susurrātum); first conjugation

  1. to hum, buzz, murmur, mutter, whisper
Conjugation
   Conjugation of susurrō (first conjugation)
indicative singular plural
first second third first second third
active present susurrō susurrās susurrat susurrāmus susurrātis susurrant
imperfect susurrābam susurrābās susurrābat susurrābāmus susurrābātis susurrābant
future susurrābō susurrābis susurrābit susurrābimus susurrābitis susurrābunt
perfect susurrāvī susurrāvistī susurrāvit susurrāvimus susurrāvistis susurrāvērunt,
susurrāvēre
pluperfect susurrāveram susurrāverās susurrāverat susurrāverāmus susurrāverātis susurrāverant
future perfect susurrāverō susurrāveris susurrāverit susurrāverimus susurrāveritis susurrāverint
passive present susurror susurrāris,
susurrāre
susurrātur susurrāmur susurrāminī susurrantur
imperfect susurrābar susurrābāris,
susurrābāre
susurrābātur susurrābāmur susurrābāminī susurrābantur
future susurrābor susurrāberis,
susurrābere
susurrābitur susurrābimur susurrābiminī susurrābuntur
perfect susurrātus + present active indicative of sum
pluperfect susurrātus + imperfect active indicative of sum
future perfect susurrātus + future active indicative of sum
subjunctive singular plural
first second third first second third
active present susurrem susurrēs susurret susurrēmus susurrētis susurrent
imperfect susurrārem susurrārēs susurrāret susurrārēmus susurrārētis susurrārent
perfect susurrāverim susurrāverīs susurrāverit susurrāverīmus susurrāverītis susurrāverint
pluperfect susurrāvissem susurrāvissēs susurrāvisset susurrāvissēmus susurrāvissētis susurrāvissent
passive present susurrer susurrēris,
susurrēre
susurrētur susurrēmur susurrēminī susurrentur
imperfect susurrārer susurrārēris,
susurrārēre
susurrārētur susurrārēmur susurrārēminī susurrārentur
perfect susurrātus + present active subjunctive of sum
pluperfect susurrātus + imperfect active subjunctive of sum
imperative singular plural
first second third first second third
active present susurrā susurrāte
future susurrātō susurrātō susurrātōte susurrantō
passive present susurrāre susurrāminī
future susurrātor susurrātor susurrantor
non-finite forms active passive
present perfect future present perfect future
infinitives susurrāre susurrāvisse susurrātūrum esse susurrārī susurrātum esse susurrātum īrī
participles susurrāns susurrātūrus susurrātus susurrandus
verbal nouns gerund supine
genitive dative accusative ablative accusative ablative
susurrandī susurrandō susurrandum susurrandō susurrātum susurrātū
Derived terms
Descendants

Etymology 2

From susurrō +‎ .

Noun

susurrō f (genitive susurrōnis); third declension

  1. mutterer, whisperer, talebearer
    • 4th-century CE, Jerome of Stridon (St. Jerome), Vulgate, 26:20
      cum dēfēcerint ligna extinguētur ignis et susurrōne subtractō iūrgia conquiēscunt
      When the wood faileth, the fire shall go out: and when the talebearer is taken away, contentions shall cease.
      (trans.: Douay-Rheims Bible)
Declension

Third-declension noun.

Case Singular Plural
Nominative susurrō susurrōnēs
Genitive susurrōnis susurrōnum
Dative susurrōnī susurrōnibus
Accusative susurrōnem susurrōnēs
Ablative susurrōne susurrōnibus
Vocative susurrō susurrōnēs

References

  • susurro”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • susurro”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • susurro in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
  • susurro in Ramminger, Johann (2016 July 16 (last accessed)) Neulateinische Wortliste: Ein Wörterbuch des Lateinischen von Petrarca bis 1700, pre-publication website, 2005-2016

Spanish

Pronunciation

  • IPA(key): /suˈsuro/
  • Rhymes: -uro
  • Syllabification: su‧su‧rro

Etymology 1

Derived from Latin susurrus.

Noun

susurro m (plural susurros)

  1. whisper, murmur
    Synonym: murmullo

Etymology 2

See the etymology of the corresponding lemma form.

Verb

susurro

  1. first-person singular present indicative of susurrar

Further reading