svara (plural svaras)
svara (third person singular past indicative svaraði, third person plural past indicative svarað, supine svarað)
Conjugation of svara (group v-30) | ||
---|---|---|
infinitive | svara | |
supine | svarað | |
participle (a6)1 | svarandi | svaraður |
present | past | |
first singular | svari | svaraði |
second singular | svarar | svaraði |
third singular | svarar | svaraði |
plural | svara | svaraðu |
imperative | ||
singular | svara! | |
plural | svarið! | |
1Only the past participle being declined. |
From Old Norse svara (“to answer”), from Proto-Germanic *swarōną.
svara (weak verb, third-person singular past indicative svaraði, supine svarað)
infinitive (nafnháttur) |
að svara | ||||
---|---|---|---|---|---|
supine (sagnbót) |
svarað | ||||
present participle (lýsingarháttur nútíðar) |
svarandi | ||||
indicative (framsöguháttur) |
subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
present (nútíð) |
ég svara | við svörum | present (nútíð) |
ég svari | við svörum |
þú svarar | þið svarið | þú svarir | þið svarið | ||
hann, hún, það svarar | þeir, þær, þau svara | hann, hún, það svari | þeir, þær, þau svari | ||
past (þátíð) |
ég svaraði | við svöruðum | past (þátíð) |
ég svaraði | við svöruðum |
þú svaraðir | þið svöruðuð | þú svaraðir | þið svöruðuð | ||
hann, hún, það svaraði | þeir, þær, þau svöruðu | hann, hún, það svaraði | þeir, þær, þau svöruðu | ||
imperative (boðháttur) |
svara (þú) | svarið (þið) | |||
Forms with appended personal pronoun | |||||
svaraðu | svariði * | ||||
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. |
infinitive (nafnháttur) |
að svarast | ||||
---|---|---|---|---|---|
supine (sagnbót) |
svarast | ||||
present participle (lýsingarháttur nútíðar) |
svarandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses | ||||
indicative (framsöguháttur) |
subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
present (nútíð) |
ég svarast | við svörumst | present (nútíð) |
ég svarist | við svörumst |
þú svarast | þið svarist | þú svarist | þið svarist | ||
hann, hún, það svarast | þeir, þær, þau svarast | hann, hún, það svarist | þeir, þær, þau svarist | ||
past (þátíð) |
ég svaraðist | við svöruðumst | past (þátíð) |
ég svaraðist | við svöruðumst |
þú svaraðist | þið svöruðust | þú svaraðist | þið svöruðust | ||
hann, hún, það svaraðist | þeir, þær, þau svöruðust | hann, hún, það svaraðist | þeir, þær, þau svöruðust | ||
imperative (boðháttur) |
svarast (þú) | svarist (þið) | |||
Forms with appended personal pronoun | |||||
svarastu | svaristi * | ||||
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. |
strong declension (sterk beyging) |
singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) | ||
nominative (nefnifall) |
svaraður | svöruð | svarað | svaraðir | svaraðar | svöruð | |
accusative (þolfall) |
svaraðan | svaraða | svarað | svaraða | svaraðar | svöruð | |
dative (þágufall) |
svöruðum | svaraðri | svöruðu | svöruðum | svöruðum | svöruðum | |
genitive (eignarfall) |
svaraðs | svaraðrar | svaraðs | svaraðra | svaraðra | svaraðra | |
weak declension (veik beyging) |
singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) | ||
nominative (nefnifall) |
svaraði | svaraða | svaraða | svöruðu | svöruðu | svöruðu | |
accusative (þolfall) |
svaraða | svöruðu | svaraða | svöruðu | svöruðu | svöruðu | |
dative (þágufall) |
svaraða | svöruðu | svaraða | svöruðu | svöruðu | svöruðu | |
genitive (eignarfall) |
svaraða | svöruðu | svaraða | svöruðu | svöruðu | svöruðu |
svara
svara m
svara n
svara n
svara (present tense svarar or svarer, past tense svara or svarte, past participle svara or svart, present participle svarande, imperative svar)
From Old Norse svara (“to answer”), from Proto-Germanic *swarōną, cognate to English answer. Compare svar (“a response”).
svara (present svarar, preterite svarade, supine svarat, imperative svara)
Active | Passive | |||
---|---|---|---|---|
Infinitive | svara | svaras | ||
Supine | svarat | svarats | ||
Imperative | svara | — | ||
Imper. plural1 | svaren | — | ||
Present | Past | Present | Past | |
Indicative | svarar | svarade | svaras | svarades |
Ind. plural1 | svara | svarade | svaras | svarades |
Subjunctive2 | svare | svarade | svares | svarades |
Participles | ||||
Present participle | svarande | |||
Past participle | svarad | |||
1 Archaic. 2 Dated. See the appendix on Swedish verbs. |