szelence (“box”) + -i (possessive suffix)
szelencéi
Inflection (stem in long/high vowel, front unrounded harmony) | ||
---|---|---|
singular | plural | |
nominative | — | szelencéi |
accusative | — | szelencéit |
dative | — | szelencéinek |
instrumental | — | szelencéivel |
causal-final | — | szelencéiért |
translative | — | szelencéivé |
terminative | — | szelencéiig |
essive-formal | — | szelencéiként |
essive-modal | — | szelencéiül |
inessive | — | szelencéiben |
superessive | — | szelencéin |
adessive | — | szelencéinél |
illative | — | szelencéibe |
sublative | — | szelencéire |
allative | — | szelencéihez |
elative | — | szelencéiből |
delative | — | szelencéiről |
ablative | — | szelencéitől |
non-attributive possessive - singular |
— | szelencéié |
non-attributive possessive - plural |
— | szelencéiéi |