From tími + flakkari (“wanderer”).
tímaflakkari m (genitive singular tímaflakkara, nominative plural tímaflakkarar)
singular | plural | |||
---|---|---|---|---|
indefinite | definite | indefinite | definite | |
nominative | tímaflakkari | tímaflakkarinn | tímaflakkarar | tímaflakkararnir |
accusative | tímaflakkara | tímaflakkarann | tímaflakkara | tímaflakkarana |
dative | tímaflakkara | tímaflakkaranum | tímaflökkurum | tímaflökkurunum |
genitive | tímaflakkara | tímaflakkarans | tímaflakkara | tímaflakkaranna |