Borrowed from Latin tonus, from Ancient Greek τόνος (tónos).[1]
tónus (plural tónusok)
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | tónus | tónusok |
accusative | tónust | tónusokat |
dative | tónusnak | tónusoknak |
instrumental | tónussal | tónusokkal |
causal-final | tónusért | tónusokért |
translative | tónussá | tónusokká |
terminative | tónusig | tónusokig |
essive-formal | tónusként | tónusokként |
essive-modal | — | — |
inessive | tónusban | tónusokban |
superessive | tónuson | tónusokon |
adessive | tónusnál | tónusoknál |
illative | tónusba | tónusokba |
sublative | tónusra | tónusokra |
allative | tónushoz | tónusokhoz |
elative | tónusból | tónusokból |
delative | tónusról | tónusokról |
ablative | tónustól | tónusoktól |
non-attributive possessive – singular |
tónusé | tónusoké |
non-attributive possessive – plural |
tónuséi | tónusokéi |
possessor | single possession | multiple possessions |
---|---|---|
1st person sing. | tónusom | tónusaim |
2nd person sing. | tónusod | tónusaid |
3rd person sing. | tónusa | tónusai |
1st person plural | tónusunk | tónusaink |
2nd person plural | tónusotok | tónusaitok |
3rd person plural | tónusuk | tónusaik |