From Proto-Finnic *tarna, ultimately a borrowing from Indo-Iranian (and a distant cognate with English thorn).[1]
taarna
Inflection of taarna (Kotus type 9/kala, no gradation) | |||
---|---|---|---|
nominative | taarna | taarnat | |
genitive | taarnan | taarnojen | |
partitive | taarnaa | taarnoja | |
illative | taarnaan | taarnoihin | |
singular | plural | ||
nominative | taarna | taarnat | |
accusative | nom. | taarna | taarnat |
gen. | taarnan | ||
genitive | taarnan | taarnojen taarnain rare | |
partitive | taarnaa | taarnoja | |
inessive | taarnassa | taarnoissa | |
elative | taarnasta | taarnoista | |
illative | taarnaan | taarnoihin | |
adessive | taarnalla | taarnoilla | |
ablative | taarnalta | taarnoilta | |
allative | taarnalle | taarnoille | |
essive | taarnana | taarnoina | |
translative | taarnaksi | taarnoiksi | |
abessive | taarnatta | taarnoitta | |
instructive | — | taarnoin | |
comitative | See the possessive forms below. |